بایان

بایان . (اِخ ) دهی از دهستان لادیز بخش میرجاوه شهرستان زاهدان ، 32 هزارگزی باختری میرجاوه . سکنه ٔ آن 200 تن . محصول غلات ، ذرت ، پنبه ، لبنیات . ساکنان از طایفه ٔ ریگی . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8).

بایان . (اِخ ) راهی است در نسف . (از معجم البلدان ). نام جاده ای است در تنسیق که آن را بنام بایان خوانند. || محله ٔ معروفی است . (از انساب سمعانی ).

بایان . (اِخ ) سیمین از خانان آق اردو در دشت قپچاق شرقی از خاندان اوردا (701 - 709). (از معجم الانساب زامباور ج 2 ص 365).

بایان . (نف ) صفت فاعلی از بایستن . رجوع به بایا و رجوع به بایستن شود.