استاپ موشن

استاپ موشن یکی از تکنیک های انیمیشن سازی است که در آن شیئی را فریم به فریم حرکت داده و تصویر آن را توسط دوربین ضبط می کنند. از توالی این تصاویر به نظر می رسد که شیء به خودی خود در حال حرکت است. عروسک هایی با مفاصل متحرک یا عروسک های ساخته شده با خمیر در این تکنیک کاربرد زیادی دارند. در بسیاری از موارد به جای عروسک از اشیاء دیگری مانند انسان، وسایل خانه، گیاهان و... هم استفاده می شود.انیمیشن استاپ موشنی که در آن از انسان یا مدل های واقعی دیگری استفاده شده باشد را گاهی اوقات پیکسیلیشن (Pixilation) هم می نامند.
استاپ موشن تاریخچهٔ دور و درازی در سینما دارد. از آغاز خلقت سینما اغلب سعی بر آن می شد تا جادوی حرکت اشیاء توسط خودشان را به نمایش درآورند. اولین تلاش موفق در زمینهٔ استاپ موشن بر می گردد به آقایان آلبرت اسمیت و جی. استوارت بلکتون برای فیلم سیرک هامپتی دامپتی. که در آن یک سیرک عروسکی شامل حیوانات و آکروبات بازها به حرکت در می آیند. در سال ۱۹۰۲ فیلم در سرگرمی در نانوایی از تکنیک استاپ تریک استفاده شد. جورج ملیس از استاپ موشن برای حرکت دادن حروف کارت های تیتراژ در یکی از فیلم های کوتاهش، استفاده کرد و نیز بسیاری از جلوه های ویژهٔ فیلم های او به شیوهٔ استاپ موشن ساخته شده اند. در سال ۱۹۰۷ فیلم استاپ موشن جدید جی. استوارت بلکتون به نام The Haunted Hotel ساخته شده و موفقیت های قابل توجهی را نیز کسب کرد. از دیگر آثار ساخته شده در آن دوران می توان به فیلم های زیر اشاره کرد
El Hotel Eléctrico (1907)A Sculptor's Welsh Rarebit Nightmare (1908)The Automatic Moving Company (1912)The Beautiful Lukanida (1910)The Battle of the Stag Beetles (1910)The Ant and the Grasshopper (1911).
یکی از اولین انیمیشن های خمیری Modelling Extraordinary بود که در سال ۱۹۱۲ تماشاگران را بهت زده کرد. در دسامبر ۱۹۱۶ اولین قسمت از Miracles in Mud برای پردهٔ عریض آمد. در همان ماه، اولین انیماتور زن به نام هلنا اسمیت دیتون (Helena Smith Dayton) شروع به تجربه در زمینهٔ انیمیشن خمیری کرد. او اولین فیلمش را بر اساس رومئو و جولیت از شکسپیر در سال ۱۹۱۷ ارائه کرد.