خنکای ختم خاطره نمایش نامه ای نوشتهٔ حمیدرضا آذرنگ در سال ۱۳۸۸ است که نخستین بار به کارگردانی نیما دهقان به روی صحنه رفت. این نمایشنامه دربارهٔ کشته شدگان جنگ ایران و عراق و روانشناسی اجتماعی مردم آسیب دیده از جنگ است. تئاتر نیما دهقان اثری فرم گرا و سمبلیک بود و در جشنواره تئاتر فجر پنج جایزه از هفت جایزه بخش بین الملل جشنواره بین المللی تئاتر فجر را به دست آورد و سپس در مجموعه ایرانشهر به صحنه رفت.
۱۳۹۲ - به کارگردانی سعید توکلی
۱۳۹۲ - به کارگردانی ابراهیمی
۱۳۹۵ – به کارگردانی محسن سپاسی
این نمایش در یزد نیز با کارگردانی محسن حائری زاده به روی صحنه رفته است.
۱۳۹۶ - به کارگردانی حامد ادوای (جشنواره تئاتر شهر تهران)
۱۳۹۷ - اجرای عموم به کارگردانی حامد ادوای
مفهوم «زمان» در نمایشنامه و نیز فرم اجرای این اثر ویژگی خاصی دارد. «زمان» در این نمایشنامه آغاز دارد ولی پایان ندارد؛ مبدأ زمانی آغاز جنگ است اما تواتر پیامدهای آن تا ابد ادامه می یابد. نیما دهقان نیز این ویژگی را به حالت تصویری درآورده و دیوارهایی را صحنه به صحنه، در فاصلهٔ تعویض صحنه ها می افزاید که در نهایت مانند یک ماز یا پازل صحنه را فرا می گیرند. دیوارها نشان دهندهٔ گذشت زمان هستند، همچنین می توانند در اشاره به کوچک تر شدن دنیا و ایجاد بن بستی که هیچ حرکتی در آن ممکن نیست باشد. طراحی صحنه این نمایش از منوچهر شجاع بود که جایزه طراحی صحنه بیست و هشتمین جشنواره تئاتر فجر را نیز دریافت کرد.
این نمایشنامه در سال ۱۳۸۸ به درخواست بنیاد حفظ آثار و ارزش های دفاع مقدس نوشته شد. حمیدرضا آذرنگ جایزه نخست نویسندگی در بخش بین الملل بیست و هشتمین جشنواره تئاتر فجر را برای این اثر گرفت. نیما دهقان نیز جایزه بهترین کارگردانی را بدست آورد.
سربازی به نام یوسف که در کما به سر می برد، همه چیزش از بین رفته و فقط چشم و دلش سالم مانده اند. فرشته ای واسطهٔ آمدن او از عالم برزخ به زمین (دنیای زندگان) می شود. یوسف در زمین خانواده هایی را می بیند که هر یک منتظر یوسف مفقودالاثر خودشان هستند. مأموران بنیاد شهید هر چه بیشتر تلاش می کنند تا والدین اصلی یوسف را بیابند، با متقاضیان بیشتری روبرو می شوند و این روند به گونه ای فزاینده و بدون پایان تا انتها ادامه می یابد.یوسف به شرط آنکه در زمین هرگز لب به سخن نگشاید، اجازه پیدا می کند پس از ۲۵ سال به زمین و نزد زندگان بازگردد. با پخش خبر زنده شدن شهید، خانواده های زیادی می گویند که این شهید زنده شده متعلق به آنان است و خنکای ختم خاطره زندگی این خانواده ها و مشکلات آنان را به نمایش می گذارد.
۱۳۹۲ - به کارگردانی سعید توکلی
۱۳۹۲ - به کارگردانی ابراهیمی
۱۳۹۵ – به کارگردانی محسن سپاسی
این نمایش در یزد نیز با کارگردانی محسن حائری زاده به روی صحنه رفته است.
۱۳۹۶ - به کارگردانی حامد ادوای (جشنواره تئاتر شهر تهران)
۱۳۹۷ - اجرای عموم به کارگردانی حامد ادوای
مفهوم «زمان» در نمایشنامه و نیز فرم اجرای این اثر ویژگی خاصی دارد. «زمان» در این نمایشنامه آغاز دارد ولی پایان ندارد؛ مبدأ زمانی آغاز جنگ است اما تواتر پیامدهای آن تا ابد ادامه می یابد. نیما دهقان نیز این ویژگی را به حالت تصویری درآورده و دیوارهایی را صحنه به صحنه، در فاصلهٔ تعویض صحنه ها می افزاید که در نهایت مانند یک ماز یا پازل صحنه را فرا می گیرند. دیوارها نشان دهندهٔ گذشت زمان هستند، همچنین می توانند در اشاره به کوچک تر شدن دنیا و ایجاد بن بستی که هیچ حرکتی در آن ممکن نیست باشد. طراحی صحنه این نمایش از منوچهر شجاع بود که جایزه طراحی صحنه بیست و هشتمین جشنواره تئاتر فجر را نیز دریافت کرد.
این نمایشنامه در سال ۱۳۸۸ به درخواست بنیاد حفظ آثار و ارزش های دفاع مقدس نوشته شد. حمیدرضا آذرنگ جایزه نخست نویسندگی در بخش بین الملل بیست و هشتمین جشنواره تئاتر فجر را برای این اثر گرفت. نیما دهقان نیز جایزه بهترین کارگردانی را بدست آورد.
سربازی به نام یوسف که در کما به سر می برد، همه چیزش از بین رفته و فقط چشم و دلش سالم مانده اند. فرشته ای واسطهٔ آمدن او از عالم برزخ به زمین (دنیای زندگان) می شود. یوسف در زمین خانواده هایی را می بیند که هر یک منتظر یوسف مفقودالاثر خودشان هستند. مأموران بنیاد شهید هر چه بیشتر تلاش می کنند تا والدین اصلی یوسف را بیابند، با متقاضیان بیشتری روبرو می شوند و این روند به گونه ای فزاینده و بدون پایان تا انتها ادامه می یابد.یوسف به شرط آنکه در زمین هرگز لب به سخن نگشاید، اجازه پیدا می کند پس از ۲۵ سال به زمین و نزد زندگان بازگردد. با پخش خبر زنده شدن شهید، خانواده های زیادی می گویند که این شهید زنده شده متعلق به آنان است و خنکای ختم خاطره زندگی این خانواده ها و مشکلات آنان را به نمایش می گذارد.
wiki: خنکای ختم خاطره