کلمه جو
صفحه اصلی

جان جان

فرهنگ فارسی

کنایه از روح اعظم

لغت نامه دهخدا

جان جان. [ ن ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از روح اعظم است. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || جان جانها. ( آنندراج ) :
علم جان جان تست ای هوشیار
گر بجویی جان جان را درخور است.
ناصرخسرو.
مکان علم فرقانست و جان جان تو علمست
ازین جان دوم یکدم بجان اولت بردم.
ناصرخسرو.
مبین در دل که او سلطان جانست
قدم در عشق نه کو جان جانست.
نظامی.
|| ذات حق تعالی. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) :
من ز جان جان شکایت میکنم
من نیم شاکی ، حکایت میکنم.
مولوی.
|| هر طعامی که به ته دیگ چسبیده باشد. ( ناظم الاطباء ) ( برهان ) ( آنندراج ). || نوعی از نان که چندتو باشد. || آتش تیز زیرا که خلقت جان یعنی پدر جن از آتش بوده است. ( آنندراج ). || ( اِخ ) کنایه از حضرت رسول ( ص ) باشد :
قوت جانست این ای راست خوان
تا چه باشد قوت آن جان جان
زور جان کوه کن شق الحجر
زور جان جان در آن شق القمر.
مولوی.
عذرخواه عقل کل و جان تویی
جان جان و تابش مرجان تویی.
مولوی.

دانشنامه عمومی

جان جان ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد:
جان جان (ترانه)
جان جان (چاووش ۹)

پیشنهاد کاربران

جانجان: واژه فارسی ( جانان ) که در ترکی به گونه جانجان کاربرد دارد!

معنی: اِشگ ( عشق ) ، دوست داشتنی، خواستنی، عزیز دل، نازنین، نورچشمی!، عزیز دُرّ دانه ( عزیز دُرّ دونه ) ، سوگلی، گوگولی، اورَک! -
اَکولی پَکولی ( اَکوری پَکوری ) ، کوچولو، فنچ، جقل! -
بامزه، شیرین، بانمک، تو دل برو - خوشمزه، جیگر، خوشمل! - آتیشپاره، ورپریده، وِزِّه


جوهره اصل هرچیز


کلمات دیگر: