پاوی

پاوی، پَزِش - واژه فارسی میانه ساسانی ( پارسیگ، پارسیک ) -
جشن یَسنا در اتاقی ویژه در آتشکده برگزار می شود که این اتاق را پاویگاه ( پَزِشنگاه ) می نامند
این آبراهه در سراسر پاویگاه ( پَزِشنگاه ) در جریان هست که نشانه پاکی آب ها و جریان دار شدن زندگی است!

این اتاق از مهرابه های مهری ( میتراییسم ) الگو برداری شده است!

پاو: شست و شو، پاکیزه کردن، پاک شدن

ی: یای نسبت و وابستگی فارسی

معنی: جای مطهر و مقدس ( وَرجاوَند ) ، اتاق پاکیزه ( ایزوله ) ، رختکن، گرمابه زرتشتیان -
آبراهه، مجرای ( کانالِ ) آب