شورای عالی دفاع ملی بعد از انقلاب ۱۳۵۷ ایران وظیفه فرماندهی ارتش و امنیت کشور ایران را بر عهده داشت. این شورا در طول جنگ هشت ساله ایران با عراق فرماندهی جنگ را نیز عهده دار بود تا اینکه پس از بازنگری در قانون اساسی در سال ۱۳۶۸ منحل گشت و وظایف آن به رهبری جمهوری اسلامی محول شد.
نخست وزیر،
وزیر دفاع،
یکی از معاونین منتخب نخست وزیر،
رئیس ستاد کل ارتش ملی،
سه نفر از افسران عالی رتبهٔ نیروهای مسلّح (شاغل یا بازنشسته) به پیشنهاد وزیر دفاع ملی و تصویب هیئت وزیران.
در روزهای اولیه انقلاب اسلامی و استقرار دولت موقت پیکره ارتش ایران به علت خروج یا دستگیری اغلب فرماندهان ارتش شاهنشاهی از هم فروپاشیده بود و نیازمند بازسازی بود. جهت بررسی و رسیدگی به این امر و سازماندهی امور ارتش، وزارت دفاع ملی دولت موقت پیشنهاد داد تا شورایی به عنوان شورای عالی دفاع ملی تشکیل شود. متعاقب این پیشنهاد هیئت وزیران دولت موقت در جلسهٔ مورخهٔ ۲۲ فروردین ۱۳۵۸ با تشکیل شورایی با همان عنوان موافقت کرد. سپس اساسنامه ای برای آن شورا تنظیم و آن اساسنامه نیز در دولت موقت به تصویب رسید.
مطابق اساسنامهٔ مصوب دولت موقت، اعضای آن شورا به قرار زیر بودند:
وظایف این شورا نیز به قرار زیر بود:
نخست وزیر،
وزیر دفاع،
یکی از معاونین منتخب نخست وزیر،
رئیس ستاد کل ارتش ملی،
سه نفر از افسران عالی رتبهٔ نیروهای مسلّح (شاغل یا بازنشسته) به پیشنهاد وزیر دفاع ملی و تصویب هیئت وزیران.
در روزهای اولیه انقلاب اسلامی و استقرار دولت موقت پیکره ارتش ایران به علت خروج یا دستگیری اغلب فرماندهان ارتش شاهنشاهی از هم فروپاشیده بود و نیازمند بازسازی بود. جهت بررسی و رسیدگی به این امر و سازماندهی امور ارتش، وزارت دفاع ملی دولت موقت پیشنهاد داد تا شورایی به عنوان شورای عالی دفاع ملی تشکیل شود. متعاقب این پیشنهاد هیئت وزیران دولت موقت در جلسهٔ مورخهٔ ۲۲ فروردین ۱۳۵۸ با تشکیل شورایی با همان عنوان موافقت کرد. سپس اساسنامه ای برای آن شورا تنظیم و آن اساسنامه نیز در دولت موقت به تصویب رسید.
مطابق اساسنامهٔ مصوب دولت موقت، اعضای آن شورا به قرار زیر بودند:
وظایف این شورا نیز به قرار زیر بود:
wiki: شورای عالی دفاع ملی