پتیت

پَتَیت - واژه اوستایی
اوستا: پَی تیتَه
پهلوی: پَتَت ( پَتَیت )

در ادبیات دینی زرتشتیان چهار متن پَتَت، به زبان پهلوی و پازند در دست است: 1. پتتِ آذرپاد ( باد ) مهراسپندان ( پتتِ پشیمانی خوانده می شود )
2. پتتِ ایرانیک ( ایرانی )
3. پتتِ خود ( خود پتت )
4. پتتِ وَدُردِگان ( آمرزش خواهی برای درگذشتگان که پتتِ روانی هم نامیده می شود )

پَت ( پَتی ) : بی، بدون - برهنه، عریان، لخت - تهی، خالی، پوچ
مانند: پاپَتی

معنی: توبه، بازگشت و پشیمانی از گناه، انابت ( انابه )