خرابه شام

wikishia: یزید بن معاویه است، زن های ما تا بحال از طعام سیر نشده و سرهاشان پوشیده نگردیده است، هرگاه یزید ما را می طلبد گمان می کنم قصد کشتن ما را دارد.
منهال! عرب بر عجم افتخار می کند که محمد صلی الله علیه و آله و سلم عربی است، قریش بر سایر قبایل افتخار می کند که محمد از ما است، ولی ما خاندان مردانمان کشته می شوند و زنان و اطفالمان اسیر می گردند. منهال می گوید: پرسیدم به کجا می روید؟ فرمود: جائی که ما را منزل داده اند سقف ندارد آفتاب ما را گداخته است، جهت ضعف بدن بیرون آمده ام تا قدری استراحت کنم و زود برگردم از جهت ترس بر زنان، در همین حال صدای زنی بلند شد! نور دیده ام به کجا می روی؟ برگرد که از دشمن بر تو می ترسم؟ پرسیدم: این زن کیست. گفتند زینب دختر علی مرتضی است، زین العابدین مرا گذاشت و به خرابه برگشت.
این شاعر عرب چه خوب گفته است:
                      
از کامل بهائی نقل شده که اهل بیت حسین در حال اسارت از کودکانی که پدرشان در کربلا شهید شده بوده خبر شهادت پدر را پنهان می داشتند، دخترکی چهار ساله از حسین شبی از خواب بیدار شد و بهانه پدر گرفت و گفت: بابایم حسین الان در کنارم بود و مرا در آغوش خود گرفته بود به کجا رفت، اهل بیت که از خواب رقیه آگاه شدند یکباره صدای ضجه و ناله شان بلند شد، صدای شیون به خانه یزید رسید از خواب بیدار شد، پرسید در خرابه چه خبر است؟ گفتند: طفلی از حسین پدر را در خواب دیده و بهانه پدر گرفته است. گفت: سر پدر را برایش ببرید، سر حسین را در طشتی نهاده و پارچه ای روی آن پوشیدند و به خرابه آوردند و جلو اهل بیت نهادند.