لوله پیتو

لوله پیتو (به انگلیسی: Pitot tube) لوله ای است در مسیر جریان سیال که فشار داخل آن با فشار کل محیط برابر است.
لوله های پیتو کاربرد محدودی در صنایع دارند. زیرا به راحتی توسط یک ماده خارجی مسدود می شوند و دقت آنها به پروفایل سرعت که اندازه گیری آن مشکل است بستگی دارد. کاربرد عمده آن ها اندازه گیری سرعت جریان هوای کم سرعت در سیستم های تهویه است و بیشتر برای اندازه گیری بده (دبی) گازها به کار می روند.
لوله های پیتو وسیله ای جهت اندازه گیری سرعت محلی جریان است. لوله پیتو شامل دو لوله است که یکی به نام لوله ایستا در راستای جهت جریان است. دو پایه لوله ها توسط پایه های یک نمایشگر (یا یک وسیله معادل جهت اندازه گیری اختلاف فشار) به هم وصل شده اند.
لوله های ایستا به دلیل این که هیچ گونه مولفه سرعتی عمود بر سطح مقطع آن وجود ندارد فشار استاتیکی را اندازه گیری می کند. بر حسب هد می توان گفت Impact Tube هد فشار استاتیکی به اضافه هد سرعت را اندازه گیری می کند. اختلاف فشار اندازه گیری شده در لوله پیتو متناسب با مجذور سرعت است.
u=C (2g (ρman- ρ) Δh/ρ)1/2
u = سرعت جریان سیال c = ضریب تصحیح g=9.8m/s2 ρman=چگالی سیال داخل مانومتر ρ=چگالی سیال جاری Δh=اختلاف ارتفاع سیال در دو طرف لوله پیتو

لولۀ پیتو (pitot tube)
اسباب اندازه گیری سرعت جریان سیالات (گازها یا مایعات). این اسباب بر اساس آشکارسازی اختلاف فشار در جهت های متفاوت جریان هوا کار می کند و برای اندازه گیری سرعت هواپیما به کار می رود. لولۀ پیتو را هانری پیتو، دانشمند فرانسوی (۱۶۹۵ـ۱۷۷۱)، در دهۀ ۱۷۳۰ اختراع کرد. لولۀ پیتو لوله ای کوچک به شکل L است که آن را وارونه و عمود بر مسیر جریان سیال قرار می دهند. در این حالت، دهانۀ باز آن روبه بالادست جریان است و بدین ترتیب، مستقیماً فشار کل و به شکل غیرمستقیم، سرعت جریان سیال را اندازه گیری می کند.