سندرم روده تحریک پذیر

نوع «اسهال غالب» (آی بی اس نوع D)
نوع «یبوست غالب» (آی بی اس نوع C)
آی بی اس با الگوی متناوب مدفوع (آی بی اس نوعA یا درد غالب)
آی بی اس بعد از عفونت: در برخی از افراد، آی بی اس ممکن است شروع حادی داشته و پس از یک بیماری عفونی توسعه پیدا کند، که این نوع با دو یا چند علامت از این علایم مشخص می شود: تب، استفراغ، اسهال، یا کشت مثبت مدفوع.
سندرم روده تحریک پذیر یا آی بی اِس (IBS‏) نوعی اختلال در عملکرد روده است که با درد مزمن در ناحیه شکم، احساس ناراحتی، نفخ و تغییرات در عادات روده ای،بدون هرگونه علت ارگانیک دیگری، مشخص می شود. اسهال یا یبوست می توانند علامت غالب باشند که ممکن است به صورت متناوب ظاهر شوند.
نوعی از این بیماری که در آن اسهال علامت غالب باشد IBS-D و نوعی که یبوست علامت غالب را تشکیل دهد IBS-C، نامیده و به نوعی که این دو علامت متناوباً ظاهر شوند IBS-A می گویند. آی بی اس ممکن است پس از یک عفونت به وجود آید که آن را آی بی اس پس از عفونت، یا IBS-PI نامند.
یک واقعهٔ استرس زا در زندگی یا شروع بلوغ، می تواند بدون علت پزشکی دیگری، آغازگر آی بی اس باشد. حالت های مختلفی از جمله عدم جذب فروکتوز، بیماری سلیاک، عفونت های خفیف و عفونت های انگلی مانند ژیاردیازیس، انواع بیماری های التهابی روده، یبوست مزمن عملکردی، و دردهای عملکردی مزمن در ناحیه شکم ممکن است به صورت آی بی اس تظاهر کنند. در آی بی اس، آزمایش های معمول بالینی هیچ گونه اختلالی را نشان نمی دهند، هر چند روده ها ممکن است حساسیت بیشتری نسبت به برخی محرک های خاص مانند تست عبور بالون نشان دهند.