پروتکل اینترنت

قرارداد اینترنت یا پروتکل اینترنت مهم ترین قراردادی است که برای مبادله اطلاعات در شبکه های اینترنتی وجود دارد. این قرارداد بنیادی ترین قرارداد شکل دهنده اینترنت می باشد و وظیفه مسیردهی بسته های اطلاعاتی را در گذر از مرزهای شبکه ها به عهده دارد. پروتکل اینترنت یک پروتکل لایه ای است که در نرم افزار داخلی استفاده می شود و در لایه ارتباط (Link) قرار می گیرد. آی پی در شرایط پروتکل لایه ای پایین می تواند خدمات جهانی دسترسی را بین کامپیوترها ارائه کند.
تخریب داده ها
بسته های دادهٔ گم شده
تحویل نامنظم بسته ها
ورود دوگانه
داده های پروتکل لایهٔ فوقانی، داخل برنامه ها و بسته هایی قرار می گیرند که نقش هم زمان دارند. هیچ نصب مداری قبل از ارسال بسته ها به یک میزبان نیاز نیست. ارتباط در این شرایط از نوع پروتکل بدون ارتباط می باشد. شبکه های تلفنی کلیدی می توانند نصب مدار را عملی سازند قبل از آنکه تلفن زنگ بزند.
دربرگیری داده های کاربر داخل بسته IP یک مثال از سر صفحه ارائه شده است.اعتبار IP می تواند نقش مهم ایفا کند. این بدان معنا است که شبکه ها نمی توانند بسته ها و موارد زیر را تضمین کنند.
عدم اعتبار آی پی، اجازهٔ وقوع هر یک از اشتباهات زیر را می دهد:

پروتُکُل اینترنت (Transmission Control Protocol/Internet Protocol)
مجموعه ای از قوانین که انواع مختلف رایانه ها و شبکه های متصل به اینترنت می توانند از طریق آن ها با هم ارتباط داشته باشند. TCP/IP در اصل توسط وزارت دفاع امریکا برای رایانه هایی که از سیستم عامل یونیکس استفاده می کردند ساخته شده بود. ولی امروزه روی تمام رایانه های متصل به اینترنت بدون توجه به نوع سیستم عامل، به کار گرفته می شود. TCP تعیین می کند که داده ها چطور از طریق اینترنت به مقصد برسند و IP مشخص می کند که چطور داده ها برای انتقال به اجزاء کوچک تری به اسم بسته تجزیه شوند و نیز مسیر انتقال بسته ها را بین دو رایانه تعیین می کند.