دزدی دریایی

دزدان دریایی یا ملوانان آزاد به کسانی گفته می شود که سوار بر کشتی یا قایق به دزدی از کشتیها روی آورده اند.
دزدان دریایی دیروز و امروز، بشری- محمد، ۱۳۶۷، فومن خوان
توپ های پر، دکتر مصداقی-علی، ۱۳۸۸، زرمند
بادبان هارا بکشید، دکتر مصداقی-علی، ۱۳۷۹، زرمند
سوار بر امواج خروشان، هدایت - بهاره، ۱۳۸۸، هنرمندان
ویکی پدیا انگلیسی
او به عنوان گروگان به مدت ۶ هفته در جزیره ای کوچک نگه داشته شد تا رومی ها پولی را برای آزادی اش پرداخت کنند. سزار بعد از اینکه آزاد شد، با گروهی از سربازان به آنجا برگشت و همهٔ آنان را کشت.
دزدی دریایی کلاسیک از زمانی شروع شد که کشورهای استعمارگر به فکر استخراج منابع از آمریکا افتادند. عده زیادی از ملوانان آن زمان برای سود بیشتر به دزدی دریایی روی آوردند. تعداد زیادی از دزدان دریایی را نظامیان فراری و یاغیان متمرد تشکیل می دادند. در آن زمان فرماندهان ارتش نیز خود در خفا به دزدی دریایی مشغول بودند. به نظر می رسید که دزدان دریایی خود از هیچ قانونی اطاعت نمی کنند اما آنان نیز قوانینی برای خود داشتند.
دزدی دریایی امروزی از فقر زیاد کشورهای استوایی پدیدار شده است. این دزدی دریایی در میان قبایل سومالیایی به وفور دیده می شود.

دزدی دریایی (piracy)
ربودن کشتی یا هواپیما یا قسمتی از محتویات و بار آن از مالک قانونی که طبق حقوق بین الملل، قابل مجازات در محاکم داخلی هر کشوری است که مرتکب دزدی در آن یافت یا دستگیر شود. در مواردی که هواپیما برای تغییر مقصد ربوده شده باشد، یا مسافران برای باج گیری به گروگان گرفته شده باشند، واژۀ هواپیماربایی به کار بردهمی شود. این واژۀ خاصِ دزدی (در زبان انگلیسی) در مورد نقض حق انحصاری آثار ادبی و هنری نیز به کار می رود. سواحل الجزیره، هند غربی (وست ایندیز)، سواحل معروف به عمان متصالحه (ساحل دزدان دریایی که امروزه کشور امارات متحده عربی را در خلیج فارس تشکیل می دهد)، آب های سواحل چین و مالِی و نیز مخفیگاه هایی مانند جزیرۀ لاندی در جنوب غربی انگلستان، سال ها در زمرۀ شکارگاه های دزدان دریایی بود. بین قرون ۱۶ تا ۱۸، سرزمین های شمال افریقا مانند مغرب، الجزایر، تونس و طرابلس (قسمتی از لیبی امروز) کشورهای دزدان دریایی نامیده می شدند. معروف ترین شرح به جای مانده از دزدی دریایی در حال حاضر اثر کاپیتان چارلز جانسون با نام تاریخ عمومی دزدان دریایی است. گسترش وسایل ارتباطی و مخابراتی مدرن و نیز مشکلاتی در تدارک و نگهداری کشتی های جدید، موجب کاهش دزدی دریایی یا محدودیت آن به اطراف برخی بنادر شده است. با وجود این، موارد در حال تزایدی از دزدی دریایی در آب های هنگ کنگ، افریقای غربی و برزیل، به ویژه در منطقۀ آسیای جنوب شرقی گزارش شده است که هزینه و خسارات آن در ۱۹۹۰ به ۲۰۰میلیون دلار رسید. درنتیجه، در ۱۹۹۲ دفتر دریانوردی بین المللی، مرکزی برای نظارت و فرستادن هشدار در مورد دزدی دریایی تأسیس کرد. در ۱۹۹۳ـ۱۹۹۴ دزدی دریایی در دریای آزاد تقریباً دوبرابر شد و در بیشتر موارد هدف دزدان دریایی، کشتی های باربری بود.