دسی بل

دسی بل، (به انگلیسی: Decibel)، یک واحد لگاریتمی برای بیان نسبت یک کمیت فیزیکی (معمولاً توان یا شدت) به یک مقدار مرجع مشخص است. مقدار دسی بل یک کمیت، ۱۰ برابر لگاریتم در پایه ۱۰ نسبت مقدار واقعی آن به مقدار مرجع است.از آنجا که دسی بل نسبت دو کمیت فیزیکی با یکای یکسان است، بی بعد است. یک دسی بل، یک دهم یک بِل است ولی بِل به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد و معمولاً از دسی بل استفاده می شود.
دسی بل معمولاً به عنوان یکای تراز فشار صدا شناخته می شود، ولی علاوه بر تراز صدا، دسی بل در بسیاری از اندازه گیری های علمی و مهندسی از جمله در زمینه های آکوستیک، الکترونیک و کنترل مورد استفاده قرار می گیرد. در الکترونیک، بهرهٔ تقویت کننده ها، افت سیگنال ها و نسبت سیگنال به نویز معمولاً برحسب دسی بل بیان می شوند.
۱۳۰ دسی بل: آستانه درد
۱۲۰ دسی بل: آستانه ناراحتی

دِسی بِل (decibel)
دِسی بِل
یکای اندازه گیری، با نماد dB. در ابتدا برای مقایسۀ شدت صوت، و سپس برای تعیین توان خروجی وسایل الکتریکی و الکترونیکی به کار رفته است. افزایش ۱۰dB به معنیِ افزایش دَه برابر شدت یا توان است. مقیاس دسی بل در اندازه گیری میزان شنوایی نیز کاربرد دارد: یک دسی بل معرف افزایشی در حدود ۲۵ درصد است و به تقریب کمترین تغییری است که گوش انسان می تواند آن را حس کند. شدت صوت در صحبت درگوشی یا در آستانه شنوایی معادل ۲۰dB است، آستانۀ درد برابر ۱۴۰dB و برابر صدای هواپیمای جت هنگام برخاستن از سطح زمین، در فاصلۀ نزدیک است. اختلاف بین دو تراز شدت (توان) I۱ و I۲ بر حسب دسی بل برابر(فرمول ۱)است.فرمول ۱:
بدین سان، اختلاف ۱dB متناظر با تراز۱۰۰.۱ و تقریباً برابر۱.۰۲۶ است. اندازه گیری های سروصدا (یا نوفه) برحسب دسی بل را با «وزن A» مشخص می کنند تا این واقعیت در نظر گرفته شود که بعضی از طول موج های صوتی در گوش انسان بسیار بلند حس می شوند. نمونه هایی از ترازهای صوتی برحسب dBA عبارت اند از صدای ناشی از متۀ فشار هوا در فاصلۀ یک متری، برابر ۱۲۰dBA؛ مکالمات عادی برابر ۷۰dBA و حد شنوایی برابر ۱۰dBA.