جنگ رزها یا جنگ گل ها (به انگلیسی: Wars of the Roses) نام جنگ هایی بود که در نیمهٔ دوم سدهٔ پانزدهم در فاصلهٔ سال های ۱۴۵۵ تا ۱۴۸۵ بین دو خاندان قدرتمند لنکستر با نشان «گل سرخ» و خاندان یورک با نشان «رز سفید» و طرفداران آنها در انگلستان درگرفت. علت این درگیری ها تلاش هر یک از دو خاندان برای رساندن یکی از اعضای خود به پادشاهی انگلستان بود.
"the Wars of the Roses". Oxford University Press. Retrieved 23 November 2010.
Adrian Room (1992), An A to Z of British Life (Third (updated and revised) impression ed.), Oxford University Press, p. p.409, ISBN 0-19-431144-9نگهداری یادکرد:متن اضافی (link)
در طی این نبردها هر یک از دو طرف گاه پیروز میدان بودند اما سرانجام هنری تیودور از خاندان لانکاستر در ۱۴۸۵ موفق به شکست دادن ریچارد سوم از خاندان یورک شد و با عنوان هنری هفتم تاجگذاری کرد. او سپس با الیزابت یورک ازدواج نمود و موجب اتحاد دو خاندان و پایان یافتن جنگ شد.
در ۱۴۶۱، انگلستان ششمین سال از جنگ های داخلی موسوم به جنگ رزها را پشت سر می گذاشت؛ جنگ هایی داخلی بین خاندان های یورک و لنکستر بر سر تصاحب تاج و تخت. لنکسترها، پشت گرم و دلخوش به پادشاهی هنری ششم بودند. یک مرد بی اراده که گاهی گرفتار حملات جنون می گردید. رهبر یورک ها در ابتدا، ریچارد یورک، سومین دوک یورک بود که همراهی تعداد اندکی از اشراف علاقه مند به پادشاهی اش را داشت. این همراهان عمدتاً خویشاوندان نزدیکش از خاندان بوفورتHouse of Beaufort</ref> بودند که به انتظار بُروز علایم برتری قطعی از جانب یکی از دو حزب نشسته بودند. از آنجایی که دیوانگی ادواری و بی کفایتی هنری بر همگان محرز گشته بود، تلاش یورک ها برای از بین بردن علاقهٔ هنری نسبت به قدرت، با موضوع و دلمشغولی دیگر، باعث شعله ور شدن یک جنگ تمام عیار گردید. پس از دستگیری هنری در نبرد نورت همپتونBattle of Northampton</ref> به سال ۱۴۶۰، دوک، کسی که خون سلطنتی در رگ هایش جریان داشت، ادعای خودش نسبت به تاج و تخت را اعلام نمود. حتی نزدیک ترین حامیان یورک ها در میان اشراف تمایلی به غصب سلطنت به واسطهٔ اصل و نسب نداشتند. در عوض آن، اشراف، با اکثریت آرا یک بند مهم از اعلامیه سازش مبنی بر تصاحب تاج و تخت توسط یورک ها و وارثان آن ها پس از مرگ هنری را به اجرا گذاشتند.
ملکه انگلستان، مارگارت آنژو، از قبول مقدمات خلع ید فرزندش، ادوارد، سر باز زد چرا که آن را حق قانونی وی می پنداشت. ملکه پس از پیروزی یورک ها در نبرد نورث همپتون به اسکاتلند فرار کرده بود. در آنجا مشغول تجهیز یک ارتش گردید، وی این وعده را به پیروانش داد که در ماه مارس به جنوب حرکت می کند و انگلستان را غارت خواهد نمود. حامیان لنکستری وی نیز در شمال انگلستان جمع گردیدند و آمادهٔ ورود وی گشتند. ریچارد، دوک یورک به همراه ارتش خود برای تقابل با این تهدید به حرکت درآمد، اما در دامی که در نبرد ویکفیلد انتظار او را می کشید، گرفتار و کشته شد. دوک و پسر دوم وی، ادموند، ارل روتلندEdmund, Earl of Rutland</ref>، توسط لنکسترها گردن زده شدند و سر آن ها بر بالای نیزه ها در میکل گیت بار قرار گرفت که دروازهٔ ورود به شهرستان یورک بود. رهبری خاندان یورک به وارث دوک، یعنی ادوارد، رسید.
"the Wars of the Roses". Oxford University Press. Retrieved 23 November 2010.
Adrian Room (1992), An A to Z of British Life (Third (updated and revised) impression ed.), Oxford University Press, p. p.409, ISBN 0-19-431144-9نگهداری یادکرد:متن اضافی (link)
در طی این نبردها هر یک از دو طرف گاه پیروز میدان بودند اما سرانجام هنری تیودور از خاندان لانکاستر در ۱۴۸۵ موفق به شکست دادن ریچارد سوم از خاندان یورک شد و با عنوان هنری هفتم تاجگذاری کرد. او سپس با الیزابت یورک ازدواج نمود و موجب اتحاد دو خاندان و پایان یافتن جنگ شد.
در ۱۴۶۱، انگلستان ششمین سال از جنگ های داخلی موسوم به جنگ رزها را پشت سر می گذاشت؛ جنگ هایی داخلی بین خاندان های یورک و لنکستر بر سر تصاحب تاج و تخت. لنکسترها، پشت گرم و دلخوش به پادشاهی هنری ششم بودند. یک مرد بی اراده که گاهی گرفتار حملات جنون می گردید. رهبر یورک ها در ابتدا، ریچارد یورک، سومین دوک یورک بود که همراهی تعداد اندکی از اشراف علاقه مند به پادشاهی اش را داشت. این همراهان عمدتاً خویشاوندان نزدیکش از خاندان بوفورتHouse of Beaufort</ref> بودند که به انتظار بُروز علایم برتری قطعی از جانب یکی از دو حزب نشسته بودند. از آنجایی که دیوانگی ادواری و بی کفایتی هنری بر همگان محرز گشته بود، تلاش یورک ها برای از بین بردن علاقهٔ هنری نسبت به قدرت، با موضوع و دلمشغولی دیگر، باعث شعله ور شدن یک جنگ تمام عیار گردید. پس از دستگیری هنری در نبرد نورت همپتونBattle of Northampton</ref> به سال ۱۴۶۰، دوک، کسی که خون سلطنتی در رگ هایش جریان داشت، ادعای خودش نسبت به تاج و تخت را اعلام نمود. حتی نزدیک ترین حامیان یورک ها در میان اشراف تمایلی به غصب سلطنت به واسطهٔ اصل و نسب نداشتند. در عوض آن، اشراف، با اکثریت آرا یک بند مهم از اعلامیه سازش مبنی بر تصاحب تاج و تخت توسط یورک ها و وارثان آن ها پس از مرگ هنری را به اجرا گذاشتند.
ملکه انگلستان، مارگارت آنژو، از قبول مقدمات خلع ید فرزندش، ادوارد، سر باز زد چرا که آن را حق قانونی وی می پنداشت. ملکه پس از پیروزی یورک ها در نبرد نورث همپتون به اسکاتلند فرار کرده بود. در آنجا مشغول تجهیز یک ارتش گردید، وی این وعده را به پیروانش داد که در ماه مارس به جنوب حرکت می کند و انگلستان را غارت خواهد نمود. حامیان لنکستری وی نیز در شمال انگلستان جمع گردیدند و آمادهٔ ورود وی گشتند. ریچارد، دوک یورک به همراه ارتش خود برای تقابل با این تهدید به حرکت درآمد، اما در دامی که در نبرد ویکفیلد انتظار او را می کشید، گرفتار و کشته شد. دوک و پسر دوم وی، ادموند، ارل روتلندEdmund, Earl of Rutland</ref>، توسط لنکسترها گردن زده شدند و سر آن ها بر بالای نیزه ها در میکل گیت بار قرار گرفت که دروازهٔ ورود به شهرستان یورک بود. رهبری خاندان یورک به وارث دوک، یعنی ادوارد، رسید.
wiki: ژانر کمدی-درام به کارگردانی دنی دویتو است که در سال ۱۹۸۹ منتشر شد.
۸ دسامبر ۱۹۸۹ (۱۹۸۹-12-۰۸)
۸ دسامبر ۱۹۸۹ (۱۹۸۹-12-۰۸)
wiki: جنگ رزها (فیلم)