ترابی بلخی

تُرابی بَلْخی ( ـ پس از ۱۰۴۰ق)
(یا: ترابی هروی) شاعر ایرانی. تخلص خود را از کنیۀ حضرت علی (ع) گرفته است. در ۱۰۴۰ق از بلخ به بخارا کوچید. اثر او مثنوی لطیفة العذب در مکر زنان در ۱۰۰۰ق نوشته شده است.

[ویکی فقه] ترابی بلخی، از شاعران اواسط سدۀ ۱۱ق بود وی سراسر عمر خویش و یا بخشی از آن را بر سر مزاری در بلخ که به مرقد امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) مشهور است، معتکف بود.
وی در روستای خواجه خیران بلخ زاده شد.
دائرة المعارف آریانا، کابل، ج۳، ص۲۵۴۸، ۱۳۲۸ش.
ترابی بعد از کسب برخی علوم، به شعر روی آورد و به دربار اکبرشاه (سل ۹۶۳-۱۰۱۴ق) راه یافت و در دوران این پادشاه به شکوفایی رسید.
Bankipore، ج۳، ص۲۰.
ترابی سرانجام در بلخ درگذشت.
نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره، ج۱، ص۶۷۶-۶۷۷، به کوشش محمد مدقق یزدی، یزد، ۱۳۷۸ش.
...