دستگاه عصبی سمپاتیک

دستگاه عصبی سمپاتیک (Sympathetic nervous system یا SNS) بخشی از دستگاه عصبی خودگردان است (در کنار دستگاه پاراسمپاتیک و دستگاه احشایی). دستگاه عصبی سمپاتیک در حالت استرس فعال تر شده، انسان را برای نبرد یا فرار آماده تر می کند؛ البته به صورت همیشگی نیز فعال بوده، در تنظیم سوخت وساز پایهٔ بدن نقش دارد. با افزایش فعالیت سمپاتیک، فشار بحرانی انسداد نیز افزایش می یابد.
داروشناسی کاربردی، دکتر رحمانی، انتشارات جعفری
رشته های عصبی سمپاتیک در بخش سمپاتیک، جسم سلولی نورون پیش گِرِهی(گانگلیون) در گرهِ کناری نخاع قرار گرفته و آکسون آن به نام رشته پیش گرهی پس از برون رفت از نخاع وارد گرهِ سمپاتیک در نزدیکی مهره ها یا نزدیک روده شده، با نورون پس گرهی سیناپس (همایه) می دهد. آکسون نورون پس گِرهی (رشته پس گرهی) به اندام واکنشگر می رود. در رشته های عصبی سمپاتیک رشته پیش گرهی بیشتر کوتاه بوده، رشتهٔ پس گرهی بلند می باشد.
از آنجایی که رشته های عصبی سمپاتیک در ناحیه سینه ای–کمری از نخاع بیرون می آیند، بخش سینه ای–کمری نیز نامیده می شوند. در رشته های عصبی سمپاتیک پیام های عصبی (نوروترانسمیتر) تراوش شونده از رشتهٔ پیش گرهی استیل کولین و از رشته های پس گرهی نوراپی نفرین می باشد (ماده ای که از بخش مرکزی غُدد فوق کلیوی نیز تراوش می شود) و از این روی رشته های عصبی سمپاتیک را رشته های عصبی آدرنرژیک نیز می نامند.
البته استثنائاً از انتهای رشته های سمپاتیک واقع در غده فوق کلیوی و غدد عرق استیل کولین ترشح می شود. البته به هنگام تحریک دستگاه عصبی سمپاتیک در بخش مرکزی غده فوق کلیوی (مدولا) هورمون های به نام آدرنالین یا نور آدرنالین یه همان (اپینفرین یانور اپی نفرین) را ترشح می کندو این هورمون ها بر روی اندام هایی مانند ماهیچه ها قلب مغز و کبد تأثیر می گذارد و همن طور که در متن فوق خواندیم موجب فراهم آوردن نوعی حالت آماده باش برای بدن است تا شخص بتواند در عوالی مانند:ستیز و گریز دعوایا مسابقات ورزشی آمادگی قبلی را داشته باشد.

رجوع شود به:دستگاه عصبی خودکار