جنگ جانشینی اسپانیا

جنگ جانشینی اسپانیا (به فرانسوی: Guerre de Succession d'Espagne) (به آلمانی: Spanischer Erbfolgekrieg) مجموعه وقایعی بود که از ژوئیه ۱۷۰۱ تا ۱۷۱۴ میلادی به طول انجامید و عاقبت به امضای معاهده راشتات منتهی شد.پیش اعلان رسمی جنگ مدت یکسال زد و خورد در میان بود. این جدال که درازترین جنگ دوره سلطنت لوئی چهاردهم است قریب سیزده سال طول کشید و روز ۶ مارس ۱۷۱۴ میلادی به پایان رسید. خاک اسپانیا و ایتالیا و آلمان و شمال و مشرق فرانسه میدان آن به شمار می رفت. فرماندهی سپاه متحدها با دو سردار بزرگ بود یکی موسوم به مال بورو و دیگری شاهزاده اوژن دو ساووا که فرانسوی بود و در خدمت دولت اتریش زندگی می کرد. فرانسویان هم دو فرمانده عالی مقام داشتند یکی مارشال دو ویلار و دیگری دوک دو وان دوم.
معاهده ها قرارداد اوترخت، معاهده راشتات، و بادن:
فیلیپ پنجم اسپانیا به عنوان پادشاه اسپانیا انتخاب شد؛
تسلیم اسپانیا؛ هلند اسپانیا، ناپل، میلان و ساردینیا به امپراتوری هابسبورگسیسیل به ساوی (منطقه)جبل الطارق و مینورکا به بریتانیا
بریتانیا در اسپانیا حقوق تجاری کسب کرد
اتحاد بزرگ
اتحاد بهم پیوسته
اتحاد بوربون

جنگ جانشینی اسپانیا (War of the Spanish Succession)
جنگ (۱۷۰۱ـ۱۷۱۴) میان بریتانیا، اتریش، هلند، پرتغال، و دانمارک از یک طرف و فرانسه، اسپانیا، و باواریا از طرف دیگر. هنگامی آغاز شد که لوئی چهاردهم سلطنت اسپانیا را به نام نوۀ خود، فیلیپ۱، پذیرفت؛ در حالی که بنابر «پیمان تقسیم۲» اسپانیا (۱۷۰۰) پادشاهی اسپانیا به آرشیدوک کارلِ اتریش۳ (سپس امپراتور شارل ششم۴ امپراتوری مقدس روم) می رسید. جنگ با پیمان های صلح اوترخت۵ (۱۷۱۳) و راشتات۶ (۱۷۱۴) پایان یافت؛ فیلیپ پادشاه اسپانیا شناخته شد و بدین سان شاخۀ اسپانیایی خاندان شاهی بوربون را بنیاد نهاد. جبل طارق۷، مِنورکا۸، و نووا اسکوتیا۹ به بریتانیا و بلژیک، میلان، و ناپل به اتریش واگذار شد.PhilipPartition TreatyArchduke Charles of AustriaCharles VIUtrechtRastattGibraltarMenorcaNova Scotia