پروستا گلاندین

پروستاگلاندین ها یکی از مهم ترین واسطه های شیمیایی در داخل بدن هستند که با تأثیر بر روی گیرنده های مختلف سلولی تأثیرات متنوع زیادی در بدن دارند. پروستاگلاندین ها مولکول لیپیدی بیست کربنه بوده ساختاری شبیه کلسترول دارند. پروستاگلاندین ها دارای انواع مختلفی مانند F2,E2 آلفا، PGI2 و غیره هستند.
گشادکننده عروق
جلوگیری از تراکم پلاکت
گشادکننده برونش
این مولکول ها برای اولین بار در سال ۱۹۳۵ توسط اولف فون اویلر و گلدبلات در بدن انسان پیدا شدند. عقیده اولیه بر این بود که این مواد از ترشحات پروستات هستند، هرچند مشاهدات بیشتر به زودی نشان داد که منشأ اصلی این مولکول ها از کیسه منی است. در ادامه این مولکول ها در بافت های مختلف پیدا شده و اهمیت آن ها در برقراری هم ایستایی به اثبات رسید. اولین روش سنتز پروستاگلاندین ف ۲, توسط الیاس کوری در سال ۱۹۶۹ ارائه شد.
آنزیم فسفولیپاز فسفولیپیدهای غشای سلول را به اسید آراشیدونیک تبدیل می کند. سپس اسید آراشیدونیک در درون کوکس یا همان آنزیم سیکلواکسیژناز (هردو نوع ۱ و ۲) باعث تبدیل به پروستاگلاندین ها می شود.
پروستاگلاندین ها یکی از مهم ترین واسطه های التهاب می باشند و مهار ساخت آن ها توسط داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (مانند بروفن*) موجب کاهش التهاب می شود. این واسطه ها همچنین در انقباض رحمی در هنگام زایمان، افزایش حرکات روده، بهبود دفاع مخاطی معده و افزایش جریان خون کلیوی نیز نقش دارند که این نقش ها مبنای ساخت داروهای متعددی قرار گرفته است.

پروسْتا گلانْدین (prostaglandin)
گروهی از اسیدهای چرب مرکب در بدن. مانند مواد پیغام بر یا پیک بین یاخته ها عمل می کنند. تأثیرات این گروه عبار ت است از تحریک انقباض ماهیچه صاف، مثلاً انقباض زهدان (رحم) هنگام زایمان، تنظیم تولید اسید معده، و تعدیل فعالیت هورمونی. میزان بیش از حد پروستاگلاندین ممکن است باعث اختلالات التهابی، از جمله ورم مفاصل، شود. پروستاگلاندین مصنوعی در انسان و حیوانات اهلی حالت وضع حمل ایجاد می کند. تأثیر ضد درد موادی مثل آسپیرین به سبب عمل آن ها در جلوگیری از تولید پروستاگلاندین است.