خون ایستی

هِموستاز (به انگلیسی: Hemostasis) یا خون ایستی به قطع خونروی به روشهای گوناگون نیز گویند. هموستاز فرایند پیشگیری از هدر رفتن خون از عروق سالم و توقف خونریزی از عروق صدمه دیده است. در پارگی عروق به ترتیب اسپاسم عروق، تشکیل میخ پلاکتی و سپس انعقاد در جهت هموستاز رخ می دهد. در هموستاز دو فرایند جهت توقف خون لازم است: هموستاز اولیه و هموستاز ثانویه.
هپارین (تزریق آن به صورت وریدی)
کومارین ها (مانند وارفارین)
در هموستاز اولیه (به انگلیسی: Primary Hemostasis) عروق خونی صدمه دیده منقبض می شوند. پلاکتهای موجود در گردش خون در ناحیه صدمه دیده تجمع یافته و به عروق و به یکدیگر چسبیده و یک پلاک هموستاتیک ناپایدار ایجاد می کند. برای اینکه فرایند انعقاد به درستی فعال شود، لازم است که فاکتورهای انعقادی غیرفعال موجود در گردش خون، به شکل فعال تبدیل گردند. این فرایند در محل تجمع پلاکت ها در مجاورت موضع صدمه به عروق روی می دهد.
هموستاز ثانویه (به انگلیسی: Secondary Hemostasis) نتیجه هموستاز اولیه تشکیل فیبرین است که رسوب پلاکتی را تقویت کرده و روی ناحیه صدمه دیده می نشیند. این فرایند را هموستاز ثانویه می گویند.
یکی از عواملی که در خونریزی بیش از حد تأثیر دارد، کمبود فاکتورهای انعقادی می باشد. سایر عوامل عبارتند از: بیماری هموفیلی - خونریزی ناشی از کمبود ویتامین ک - کمبود پلاکت

خون ایستی (haemostasis)
(یا: هموستاز) توقف خون روی، به صورت طبیعی یا با عمل جراحی. در روش طبیعی، رگ آسیب دیده منقبض و موجب کاهش جریان خون می شود. دراین حالت، پلاکتهای خون دهانۀ رگ را می بندند و ترکیبات لازم برای لخته شدن خون را آزاد می کنند.