حیدری تبریزی

حاج حیدر ملقب به حیدری تبریزی (زادهٔ ۹۷۱ هجری) از شاعران سدهٔ دهم هجری و اهل محلهٔ سرخاب تبریز بود و هنوز هم «کوچهٔ تکیهٔ حیدر» در این محله به نام او خوانده می شود. او از شاگردان لسانی شیرازی و شریف تبریزی بود و بین او و وحشی بافقی اختلافاتی وجود داشت و بعضاً علیه هم هجو می گفتند.
جنگ نامهٔ/فتح نامهٔ گجرات (به تقلید از بوستان سعدی)
دیوان اشعار (مشتمل بر ۱۶ هزار بیت)
سیر و سلوک
لسان الغیب (در تضمین اشعار لسانی شیرازی و در رد سهواللسان شریف تبریزی)
حرفهٔ اولیهٔ حیدری تبریزی، سراجی در بازار تبریز بود و بعدها تاجر بزرگی شد و بارها به هند سفر کرد و مورد توجه اکبرشاه واقع شد. او سرانجام در سال ۱۰۰۰ یا ۱۰۰۲ هجری (۲۹ یا ۳۱ سالگی) درگذشت.

حیدری تبریزی ( ـ۱۰۰۲ق)
شاعر ایرانی، نخست در تبریز پیشۀ سراجی داشت، سپس به تجارت روی آورد و از این راه چند سفر به هند کرد و با سرودن اشعاری در ستایش بزرگان آن سرزمین، چون جلال الدین اکبر گورکانی و برخی امرای بلندپایه، و گرفتن صله از ایشان ثروتی گردآورد. از شاگردان لسانی شیرازی بود و با وحشی بافقی مشاعرات و مباحثات و مهاجات بسیار داشت. از آثارش: دیوان اشعار؛ مثنوی های سیر و سلوک، لسان الغیب و جنگ نامۀ گجرات.