کلمه جو
صفحه اصلی

کفایه الاصول

فرهنگ فارسی

کتابی است بعربی در علم اصول فقه با عبارات بدیع و فصیح تالیف شیخ محمد کاظم خراسانی ( ف. ۱۳۲۹ ه ق . ) و آن شامل دو جزو است : اول مباحث الفاظ دوم ادله عقلیه . در این کتاب علاوه بر مطالب اصولی مباحث فلسفی نیز آمده و حواشی بسیار ( متجاوز از ۵٠ ) بر آن نوشته شده که از همه مشهورتر حاشیه میرزا ابوالحسن مشکین اردبیلی و حاشیه آقا شیخ محمد علی است .

دانشنامه عمومی

کفایة الاصول. کفایة الاصول در کنار فرائد الاصول یا همان رسائل شیخ انصاری از مشهورترین آثار شیعه در علم اصول فقه در قرن چهاردهم قمری است. این کتاب در کنار مکاسب شیخ انصاری، یکی از دو ماده امتحانی مجلس خبرگان رهبری است.
مقدمه کفایه الاصول؛ مرکز آل البیت لاحیاء التراث، قم، ۱۳۷۰ش. /
الذریعه الی تصانیف الشیعه؛ شیخ آقابزرگ تهرانی، حرف کاف.
فرهنگ معین، محمد معین، ذیل لغت کفایه الاصول.
نویسنده این اثر آخوند خراسانی از مراجع تقلید شیعه و از بزرگ ترین عالمان علم اصول فقه شیعه و نیز از رهبران انقلاب مشروطه است.
سال تالیف کفایه الاصول ۱۳۲۱ قمری می باشد و به عربی نوشته شده است.
کفایه در زمان زندگی آخوند خراسانی چندین بار چاپ شد و تاکنون این کتاب به زبان عربی، بیش از صد بار چاپ شده است و بیش از پانصد شرح و تعلیقه بر آن نوشته شده است.همچنین این اثر به فارسی، اردو، انگلیسی و ژاپنی ترجمه شده است.

دانشنامه آزاد فارسی

کِفایَةُالاُصول
کتابی به عربی، در علم اصول فقه تألیف آخوند خراسانی، در ۱۲۹۱ق. از چندین دهه پیش تاکنون از متون درسی حوزه است. دقت، ایجاز، اقتصار بر لُبّ مطالب، خلط مطالب فلسفی و اصولی از ویژگی های آن است. بیش از ۱۵۰ شرح و حاشیه بر آن نوشته اند؛ از شارحان معروف این اثر می توان از ابوالحسن مشکینی، علی قوچانی، علی ایروانی، محمدحسن اصفهانی، عبدالحسین رشتی، سید محسن حکیم و مهدی خالصی نام برد. این اثر در ۲ جلد به چاپ رسیده است.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] کفایة الاصول. مؤلف:محمد کاظم خراسانی (م ۱۳۲۹ ق).
کفایه الاصول آخرین متن درسی علم اصول در دوره سطح حوزه های تشیع است که در آن آخرین یافته های آخوند خراسانی در علم اصول به سبک کلاسیک و نو مطرح شده است. این کتاب حاصل مغز متفکری است که هم به معقول و هم به منقول نظر داشته است. موضوعات این کتاب به یک مقدمه و دو قسمت عمده تقسیم شده است:۱. مباحث الفاظ;۲. مباحث ادله عقلی. مقدمه شامل سیزده امر است; چون: تعریف و موضوع علم اصول و وضع و اقسام آن، خبر و انشا، علائم مجاز و حقیقت، اطلاق لفظ و اراده نوع یا مثل، حقیقت شرعی، صحیح و اعم، اشتراک لفظی و مشتق و متعلقات.مقصد اول، در اوامر است و مطالب مربوط به اوامر را در طی سیزده فصل بحث و بررسی می کند.مقصد دوم، در نواهی و دارای سه فصل است.مقصد سوم، در مفاهیم که در پنج فصل مطالب مربوط به مفاهیم را بحث و بررسی می نماید.مقصد چهارم، در عام و خاص که دارای سیزده فصل است.مقصد پنجم، در چهار فصل تنظیم شده و مباحث الفاظ پایان می پذیرد.مقصد ششم، شامل مباحث ادله عقلی، احکام قطع، حجّیت آن، ظن و انواع آن است.مقصد هفتم، در اصول عملی (اصل برائت، تخییر، استصحاب، احتیاط) است و در چهار فصل از احکام آنها بحث می کند.مقصد هشتم، در تعارض ادله و امارات است و در ضمن نه فصل به مباحثی همچون: معنای تعارض، اصالت تساقط، تعارض اخبار تعادل و تراجیح و بیان مرجحات می پردازد. خاتمه، در اجتهاد و تقلید است.شیخ آقا بزرگ تهرانی در الذریعه، دهها شرح و حاشیه آن را معرفی کرده است.


کلمات دیگر: