اسکاد نام گذاریِ ناتو برای خانواده ای از موشک های بالستیک کوتاه برد ساخت اتحاد جماهیر شوروی است که در دوران جنگ سرد تولید شد و به صورت گسترده به دیگر کشورهای هم پیمان با کشور شوروی خصوصاً کشورهای جهان سوم صادر شده است. «اسکاد» نامی است که توسط ناتو به این سری موشک ها داده شد و معمولاً برای اشاره به تمامی موشک هایی که در کشورهای مختلف بر اساس تکنولوژی اسکاد ساخته شده اند نیز استفاده می شود. نام روسی این موشک ها آر-۱۱ (اولین نمونه)، آر-۱۷ و آر-۳۰۰ البروس است. است که موتور آن از سوخت مایع استفاده می کند. این موشک در راستای عمودی پرتاب و معمولاً بر روی سکوهای کوچک و متحرک سوار می شود.
دربارهٔ موشک آر-۱۱ از وبگاه صنایع فضایی انرگیا
مدل های مختلف موشک اسکاد بین ۱۸۰ کیلومتر تا هزار کیلومتر برد دارند و وزن آن ها بین ۴۴۰۰ تا ۶۵۰۰ کیلوگرم است. اسکاد را می توان به کلاهک اتمی، شیمیایی یا بمب های متعارف تجهیز کرد.
اولین مدل این موشک که اسکاد-آ نامیده می شود در سال ۱۹۵۷ وارد ارتش شوروی شد. این موشک ۱۸۰ کیلومتر برد و خطای زیادی در حدود ۳ کیلومتر داشت. اسکاد-بی که رایج ترین مدل این موشک است از سال ۱۹۶۵ تولید شده و برد آن به ۳۰۰ کیلومتر افزایش و خطای آن به ۴۵ متر کاهش یافته بود. وزن اسکاد-بی به ۵۹۰۰ کیلوگرم، طول آن به ۱۱٫۲۵ متر می رسد و کلاهک جنگی آن ۹۸۵ کیلوگرم است. اسکاد-سی مدل دوربردتر اسکاد-بی بود که هم زمان با آن تولید می شد و برد آن به حدود ۵۵۰ کیلومتر افزایش یافته بود اما این افزایش به قیمت کوچک شدن کلاهک جنگی (۶۰۰ کیلوگرم) و کاهش دقت (حدود ۷۰۰ متر) به دست آمده بود.
اسکاد-دی مدل بهینه یافته ای از اسکاد است که در سال ۱۹۸۹ ارائه شد اما در آن زمان شوروی ها موشک های بالستیک بسیار بهتری در اختیار داشتند به همین دلیل این موشک را به عنوان بهینه سازی اسکاد-بی به کشورهای دارنده این موشک پیشنهاد کردند. در اسکاد-دی کلاهک در طول مسیر از بدنه موشک جدا می شود و بقیه مسیر را با سیستم هدایتی خود ادامه می دهد به این ترتیب برد موشک به هزار کیلومتر افزایش یافته است. همچنین با داشتن یک دوربین فیلمبرداری قادر است تصویر هدف را با تصویری که در کامپیوتر آن ذخیره شده مطابقت دهد که این کار منجر به کاهش ضریب خطا تا ۵۰ متر شده است.
دربارهٔ موشک آر-۱۱ از وبگاه صنایع فضایی انرگیا
مدل های مختلف موشک اسکاد بین ۱۸۰ کیلومتر تا هزار کیلومتر برد دارند و وزن آن ها بین ۴۴۰۰ تا ۶۵۰۰ کیلوگرم است. اسکاد را می توان به کلاهک اتمی، شیمیایی یا بمب های متعارف تجهیز کرد.
اولین مدل این موشک که اسکاد-آ نامیده می شود در سال ۱۹۵۷ وارد ارتش شوروی شد. این موشک ۱۸۰ کیلومتر برد و خطای زیادی در حدود ۳ کیلومتر داشت. اسکاد-بی که رایج ترین مدل این موشک است از سال ۱۹۶۵ تولید شده و برد آن به ۳۰۰ کیلومتر افزایش و خطای آن به ۴۵ متر کاهش یافته بود. وزن اسکاد-بی به ۵۹۰۰ کیلوگرم، طول آن به ۱۱٫۲۵ متر می رسد و کلاهک جنگی آن ۹۸۵ کیلوگرم است. اسکاد-سی مدل دوربردتر اسکاد-بی بود که هم زمان با آن تولید می شد و برد آن به حدود ۵۵۰ کیلومتر افزایش یافته بود اما این افزایش به قیمت کوچک شدن کلاهک جنگی (۶۰۰ کیلوگرم) و کاهش دقت (حدود ۷۰۰ متر) به دست آمده بود.
اسکاد-دی مدل بهینه یافته ای از اسکاد است که در سال ۱۹۸۹ ارائه شد اما در آن زمان شوروی ها موشک های بالستیک بسیار بهتری در اختیار داشتند به همین دلیل این موشک را به عنوان بهینه سازی اسکاد-بی به کشورهای دارنده این موشک پیشنهاد کردند. در اسکاد-دی کلاهک در طول مسیر از بدنه موشک جدا می شود و بقیه مسیر را با سیستم هدایتی خود ادامه می دهد به این ترتیب برد موشک به هزار کیلومتر افزایش یافته است. همچنین با داشتن یک دوربین فیلمبرداری قادر است تصویر هدف را با تصویری که در کامپیوتر آن ذخیره شده مطابقت دهد که این کار منجر به کاهش ضریب خطا تا ۵۰ متر شده است.
wiki: اسکاد