هتل بین المللی تهران یا هتل اینترنشنال تهران نام هتل ۵ ستاره ای بود که در ضلع جنوب شرقی سیدخندان قرار داشت. این هتل که به نام هتل سیدخندان هم شناخته می شد، در سال ۱۳۵۶ و در زمینی به مساحت ۱۳ هزار متر مربع و زیربنای ۳۶ هزار مترمربع افتتاح شده بود. در حال حاضر ساختمان هتل تخریب شده و مجتمع اداری- تجاری- اقامتی شرکت مخابرات ایران در زمینی به مساحت تقریبی ۹۵۰۰ متر مربع و در محل سابق هتل اینترنشنال در حال ساخت است.
حکایت آن مرد قدبلند و پل سیدخندان
کار ساخت هتل اینترنشنال تهران در اواسط دهه ۱۳۴۰ خورشیدی آغاز شد و آغاز ساخت فاز اول هتل اینترنشنال در سال ۱۳۴۶ و در گلوگاه گذر مسافران و زائرانی که به قصد زیارت امامزاده صالح از جاده قدیم شمیران راهی میدان تجریش می شدند، شروع شد. هتل اینترنشنال تهران که متعلق به تیمسار باتمان قلیچ بود، بیشتر به قصد اسکان رجال و کارمندان متمول و سرشناس دولت که در شهرستان ها اقامت داشتند و به قصد سیاحت یا زیارت به تهران می آمدند، بنا شد. کار ساخت هتل اینترنشنال تهران در مساحتی نزدیک به ۴ هکتار با ۸۵۰ اتاق، ۴ سالن اجتماعات به همراه یک مجموعه ورزشی و ۳ آسانسور که از عمارت، هتلی ۵ ستاره می ساخت، سرانجام در سال ۱۳۵۶ خورشیدی به پایان رسید. این در حالی است که در آن سال ها پایتخت، شاهد حضور نمایندگان هتل های زنجیره ای بین المللی و ساخت چندین هتل ۵ یا ۴ ستاره بین المللی بود. هتل اینترنشنال تهران به عنوان رقیبی قدرتمند برای جذب گردشگر و مسافر با شعب هتل های بین المللی خودنمایی می کرد. هتل اینترنشنال فعالیت خود را تا پیروزی انقلاب ۵۷ ادامه داد. این هتل تا روزگاری که رونق داشت، درآمد بسیار خوبی نیز کسب می کرد. از محل این درآمد، هزینه های جاری ۳ بیمارستان در تهران و همچنین تأمین مایحتاج و هزینه های ۲۵۰ خانواده بی بضاعت تهرانی تأمین می شد.
پس از انقلاب و تغییر و تحولات آن سال ها، ساختمان بدون مدیر هتل از سوی گروهی از دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران مصادره می شود و با تبدیل شدن به خوابگاه به ناگهان تغییر کاربری می دهد. چندی بعد پرسنل نیروی دریایی هم همین استفاده را از هتل بردند، تا اینکه در اوایل دهه ۱۳۶۰ و درست در کوران جنگ ایران و عراق، هتل به صورت قطعی مصادره می شود و در اختیار بنیاد آسیب دیدگان جنگ قرار می گیرد. بدین سان آخرین کسانی که میهمان ناخوانده هتل اینترنشنال تهران شدند، حدود ۶۵۰ خانواده مهاجر جنگی بودند که از سال ۱۳۶۲ تا اوایل دهه ۷۰ یعنی چند سال پس از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ در آنجا زندگی می کردند. زندگی این مهاجران جنگی در این مجتمع را ناصر غلامرضایی در فیلم حریم مهرورزی و همچنین قاضی ربیحاوی در کتاب از این مکان روایت کرده اند. تأسیسات زیربنایی هتل، هر روز مستهلک تر از روز قبل می شد و در غفلت جمعی، بسیاری از اشیا و قطعات با ارزش تأسیساتی آن، مورد دستبرد قرار می گرفت. سال ها به همین منوال گذشت تا اینکه در سال ۱۳۷۲، تشکیلات مهاجران جنگی که آن زمان سرپرستی بقایای هتل اینترنشنال سابق را بر عهده داشت، با پرداخت حدود ۷۰ میلیون تومان به ۴۸۰ خانواده ای که از زمان جنگ در هتل باقی مانده بودند، هتل را به طور کامل خالی کرد. از این پس، اتاق های هتل اینترنشنال به محل امنی برای معتادان، بزهکاران و افراد فاسد تبدیل شد. در سال ۱۳۷۹، هتل اینترنشنال تهران را به شکل قطعی و به مبلغ یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان به وزارت پست و تلگراف و تلفن سابق منتقل شد و تا مدت ها به حال خود رها شد. سرانجام شرکت مخابرات ایران در سال ۱۳۸۶ این هتل را با صرف هزینه ای در حدود ۷۰۰ میلیون تومان تخریب کرد و کار ساخت مجتمع شرکت مخابرات ایران را در همان محل آغاز کرد.
در حال حاضر ساخت مجتمع اداری- تجاری- اقامتی شرکت مخابرات ایران که در زمینی به مساحت تقریبی ۹۵۰۰ متر مربع و در محل سابق هتل اینترنشنال قرار دارد در حال انجام است. فضای اداری با ۴۰هزار مترمربع که در یک برج ۲۵ طبقه قرار گرفته است بزرگ ترین کاربری این مجتمع را تشکیل می دهد. در کنار این برج اداری، یک هتل هشت طبقه با زیربنای ۱۴هزار متر مربع قرار گرفته و مجموعه تجاری نیز با زیربنای ۱۱هزار مترمربع کل فضای طبقات پایین مجموعه را اشغال کرده است.
حکایت آن مرد قدبلند و پل سیدخندان
کار ساخت هتل اینترنشنال تهران در اواسط دهه ۱۳۴۰ خورشیدی آغاز شد و آغاز ساخت فاز اول هتل اینترنشنال در سال ۱۳۴۶ و در گلوگاه گذر مسافران و زائرانی که به قصد زیارت امامزاده صالح از جاده قدیم شمیران راهی میدان تجریش می شدند، شروع شد. هتل اینترنشنال تهران که متعلق به تیمسار باتمان قلیچ بود، بیشتر به قصد اسکان رجال و کارمندان متمول و سرشناس دولت که در شهرستان ها اقامت داشتند و به قصد سیاحت یا زیارت به تهران می آمدند، بنا شد. کار ساخت هتل اینترنشنال تهران در مساحتی نزدیک به ۴ هکتار با ۸۵۰ اتاق، ۴ سالن اجتماعات به همراه یک مجموعه ورزشی و ۳ آسانسور که از عمارت، هتلی ۵ ستاره می ساخت، سرانجام در سال ۱۳۵۶ خورشیدی به پایان رسید. این در حالی است که در آن سال ها پایتخت، شاهد حضور نمایندگان هتل های زنجیره ای بین المللی و ساخت چندین هتل ۵ یا ۴ ستاره بین المللی بود. هتل اینترنشنال تهران به عنوان رقیبی قدرتمند برای جذب گردشگر و مسافر با شعب هتل های بین المللی خودنمایی می کرد. هتل اینترنشنال فعالیت خود را تا پیروزی انقلاب ۵۷ ادامه داد. این هتل تا روزگاری که رونق داشت، درآمد بسیار خوبی نیز کسب می کرد. از محل این درآمد، هزینه های جاری ۳ بیمارستان در تهران و همچنین تأمین مایحتاج و هزینه های ۲۵۰ خانواده بی بضاعت تهرانی تأمین می شد.
پس از انقلاب و تغییر و تحولات آن سال ها، ساختمان بدون مدیر هتل از سوی گروهی از دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران مصادره می شود و با تبدیل شدن به خوابگاه به ناگهان تغییر کاربری می دهد. چندی بعد پرسنل نیروی دریایی هم همین استفاده را از هتل بردند، تا اینکه در اوایل دهه ۱۳۶۰ و درست در کوران جنگ ایران و عراق، هتل به صورت قطعی مصادره می شود و در اختیار بنیاد آسیب دیدگان جنگ قرار می گیرد. بدین سان آخرین کسانی که میهمان ناخوانده هتل اینترنشنال تهران شدند، حدود ۶۵۰ خانواده مهاجر جنگی بودند که از سال ۱۳۶۲ تا اوایل دهه ۷۰ یعنی چند سال پس از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ در آنجا زندگی می کردند. زندگی این مهاجران جنگی در این مجتمع را ناصر غلامرضایی در فیلم حریم مهرورزی و همچنین قاضی ربیحاوی در کتاب از این مکان روایت کرده اند. تأسیسات زیربنایی هتل، هر روز مستهلک تر از روز قبل می شد و در غفلت جمعی، بسیاری از اشیا و قطعات با ارزش تأسیساتی آن، مورد دستبرد قرار می گرفت. سال ها به همین منوال گذشت تا اینکه در سال ۱۳۷۲، تشکیلات مهاجران جنگی که آن زمان سرپرستی بقایای هتل اینترنشنال سابق را بر عهده داشت، با پرداخت حدود ۷۰ میلیون تومان به ۴۸۰ خانواده ای که از زمان جنگ در هتل باقی مانده بودند، هتل را به طور کامل خالی کرد. از این پس، اتاق های هتل اینترنشنال به محل امنی برای معتادان، بزهکاران و افراد فاسد تبدیل شد. در سال ۱۳۷۹، هتل اینترنشنال تهران را به شکل قطعی و به مبلغ یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان به وزارت پست و تلگراف و تلفن سابق منتقل شد و تا مدت ها به حال خود رها شد. سرانجام شرکت مخابرات ایران در سال ۱۳۸۶ این هتل را با صرف هزینه ای در حدود ۷۰۰ میلیون تومان تخریب کرد و کار ساخت مجتمع شرکت مخابرات ایران را در همان محل آغاز کرد.
در حال حاضر ساخت مجتمع اداری- تجاری- اقامتی شرکت مخابرات ایران که در زمینی به مساحت تقریبی ۹۵۰۰ متر مربع و در محل سابق هتل اینترنشنال قرار دارد در حال انجام است. فضای اداری با ۴۰هزار مترمربع که در یک برج ۲۵ طبقه قرار گرفته است بزرگ ترین کاربری این مجتمع را تشکیل می دهد. در کنار این برج اداری، یک هتل هشت طبقه با زیربنای ۱۴هزار متر مربع قرار گرفته و مجموعه تجاری نیز با زیربنای ۱۱هزار مترمربع کل فضای طبقات پایین مجموعه را اشغال کرده است.
wiki: هتل بین المللی تهران