فروشستن

( مصدر ) ۱ - شستن بشستن ۲ - محو کردن پاک کردن .

(فُ شُ تَ ) (مص م . ) ۱ - شستن . ۲ - محو کردن ، پاک کردن .

فروشستن. [ ف ُش ُ ت َ ] ( مص مرکب ) شستن و پاکیزه کردن :
چو کرد او کلیزه پر از آب جوی
به آب کلیزه فروشست روی.- دست فروشستن ؛ دست شستن. صرف نظر کردن. چشم پوشیدن :
غرور جوانی چو از سر نشست
ز گستاخ کاری فروشوی دست.مکن با فرومایه مردم نشست
چو کردی ز هیبت فروشوی دست.چو در کیله جو امانت شکست
از انبار گندم فروشوی دست.پسر کو میان قلندر نشست
پدر گو ز خیرش فروشوی دست. || زدودن و پاک کردن :
آن کو ز دل خلق فروشست بمردی
نام پدر بهمن و نام پسر زال.مرا از داغ هجران زرد شد روی
به می زردی روی من فروشوی.فروشست خور تخته لاجورد
بسیمین نقطها بزد آب زرد.گرد از دل سیاه فروشوید
حج و نماز و روزه پیوسته.منقش جامه هاشان را کشان پوشید فروردین
فروشست از نگار و نقش ماه مهر و آبانش.هوا را بسیماب صبح خجسته
فروشسته زنگار از طرف خاور.ز دیوان فروشست عنوان گنج
که نامش برآمد به دیوان رنج.جهاندار فرمود کآن زادمرد
فروشوید از دامن خویش گرد.خردمند شه گفت کای ساده مرد
چنین دان و از دل فروشوی گرد.گر طبیبی را رسد زینسان جنون
دفتر طب را فروشوید به خون.الا ای ترک آتش روی ساقی
به آب باده عقل از من فروشوی.کنیت سعدی فروشستم ز دیوان وجود
پس قدم در حضرت بیچون مولایی زدم.|| تلف نمودن. ( ناظم الاطباء ). رجوع به شستن شود.

۱. شستن.
۲. پاک کردن.

( فُروشستِن ) فروخته شدن