عنبربو

اسم: عنبربو (دختر) (فارسی)
معنی: عنبر+ بو، معطر

عنبربو. [ عَم ْ ب َ ] ( ص مرکب ) مخفف عنبربوی. چیزی که دارای بوی عنبر باشد. ( از ناظم الاطباء ). رجوع به عنبربوی شود :
عجب نوش شکرپاسخ چنین گفت
که عنبربو گلی در باغ بشگفت.مگر تو شانه زدی زلف عنبرافشان را
که باد غالیه سا گشت و خاک عنبربوست. || ( اِ مرکب ) یکی از اقسام برنج است که در گیلان به این اسم معروف میباشد. || گیاهی از تیره مرکبان که درحقیقت یکی از انواع قنطوریون محسوب می شود و چون دارای بویی مطبوع است آن را قنطوریون مشکی نیز گویند. عنبر. ( از فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به قنطوریون شود:
در لطافت نوگلی دارم که زلف خویش را
شانه از دندانه گلهای عنبربو کند.اگر صد اره بر فرقم نهد رنج تهیدستی
چو عنبربو همان باشد ز غیرت روی خندانم.

ویژگی آنچه دارای بوی عنبر باشد، خوش بو.

/anber boo/ از انواع قدیمی بذر مرغوب برنج که در حال حاضر کمتر کشت می شود