مونث اشوط
شوطی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شوطی. [ ش َ طا ] ( ع ص ) مؤنث اَشْوَط. ( معجم البلدان ).
شوطی. [ ش َ طا ] ( اِخ ) جایگاهی است از عقیق مدینه و گویند از حره بنی سلیم است. ( از معجم البلدان ).
شوطی. [ ش َ طا ] ( اِخ ) جایگاهی است از عقیق مدینه و گویند از حره بنی سلیم است. ( از معجم البلدان ).
شوطی . [ ش َ طا ] (اِخ ) جایگاهی است از عقیق مدینه و گویند از حره ٔ بنی سلیم است . (از معجم البلدان ).
شوطی . [ ش َ طا ] (ع ص ) مؤنث اَشْوَط. (معجم البلدان ).
کلمات دیگر: