<div class="boxBd"><b>( شوقیة )</b> شوقیة. [ ش َ قی ی َ ] ( ع ص نسبی ، اِ ) مؤنث شوقی. || قوه ای که محرک انسان شود. باعثه. ( فرهنگ فارسی معین ). || آن جزء از مکتوب که در آن عرض اشتیاق می نمایند. ( ناظم الاطباء ).</div>

( شوقیة ) شوقیة. [ ش َ قی ی َ ] ( ع ص نسبی ، اِ ) مؤنث شوقی. || قوه ای که محرک انسان شود. باعثه. ( فرهنگ فارسی معین ). || آن جزء از مکتوب که در آن عرض اشتیاق می نمایند. ( ناظم الاطباء ).

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">( صفت ) ۱ - مونث شوقی . ۲ - قوه ای که محرک انسان شد باعثه .</div>

( صفت ) ۱ - مونث شوقی . ۲ - قوه ای که محرک انسان شد باعثه .

فرهنگ فارسی

<p><span class=""hl"">شوقیة.</span> [ ش َ قی ی َ ] (ع ص نسبی ، اِ) مؤنث شوقی . || قوه ای که محرک انسان شود. باعثه . (فرهنگ فارسی معین ). || آن جزء از مکتوب که در آن عرض اشتیاق می نمایند. (ناظم الاطباء).<br></p>

شوقیة. [ ش َ قی ی َ ] (ع ص نسبی ، اِ) مؤنث شوقی . || قوه ای که محرک انسان شود. باعثه . (فرهنگ فارسی معین ). || آن جزء از مکتوب که در آن عرض اشتیاق می نمایند. (ناظم الاطباء).

شوقیه

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا