ابن علی بن احمد حکمی مذحجی یمنی شافعی مکنی به ابو محمد و ملقب به نجم الدین
عماره ٔ شافعی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
عماره شافعی. [ ع ُ رَ ی ِ ف ِ ] ( اِخ ) ابن علی بن احمد حکمی مذحجی یمنی شافعی ، مکنی به ابومحمد و ملقب به نجم الدین. فقیه و مورخ و شاعر یمن در قرن ششم هجری. رجوع به عماره یمنی ( ابن علی بن احمد... ) شود.
کلمات دیگر: