ابن منجویه

[ویکی فقه] اِبْن ِمَنْجویه ، ابوبکر احمد بن علی اصفهانی (۳۴۷- محرم ۴۲۸ق / ۹۵۸- اکتبر ۱۰۳۶م )، محدّث ساکن نیشابور بود.
از آن جا که برخی با نسبت یزدی نیز از او یاد کرده اند، می توان احتمال داد که نیاکان وی از یزد برخاسته اند.
شروع تحصیل
او در اوان جوانی برای تجارت از اصفهان به نیشابور رفت و با اینکه در آغاز قصد کسب علم نداشت ، به نوشتن املائات دو شیخ نیشابور، ابوعمرو ابن نجید و ابوالحسن سراج ، برای همشهریان خود پرداخت . سپس به اصفهان مراجعت کرد و از ابوبکر ابن مقری در آن دیار حدیث شنید. از اینجا بود که وی به کسب دانش روی آورد و سفرهای علمی خود را آغاز کرد. او بار دیگر به نیشابور رفت و از ابوعمرو ابن حمدان و حاکم ابواحمد حافظ استماع حدیث نمود.
سفرهای ابن منجویه
وی افزون بر نیشابور به شهرهای ری ، گرگان ، نسا ، بخارا ، سمرقند و هرات نیز سفر کرد.
اساتید وی
...