دوقطبی مغناطیسی

دوقطبی مغناطیسی (انگلیسی: Magnetic dipole) از دو طریق ایجاد می شود یکی حلقه بسته حامل جریان الکتریکی و دومی یک جفت قطب آهنروبایی. یک شباهتی بین دوقطبی مغناطیسی و دوقطبی الکتریکی می تواند باشد ولی این شباهت، شباهت کامل نیست زیر تک قطبی الکتریکی وجود دارد ولی تک قطبی مغناطیسی هرگز مشاهده نشده است. یکی از شکل های ایجاد یک گشتاور دوقطبی مغناطیسی با احتمال کوانتومی همراه است، ناشی از اسپین ذرات بنیادی.میدان مغناطیسی اطراف هر منبع مغناطیسی مانند دوقطب یک آهنروبا با فاصله از منبع میدان کاهش می یابد.
در فیزیک کلاسیک، میدان مغناطیسی یک دوقطبی ناشی از یک حلقه حامل جریان الکتریک یا دوقطب یک آهنربا با فرض ثابت بودن گشتاور مغناطیسی m محاسبه می شود. برای حلقه حامل جریان الکتریکی پتانسیل برداری به راحتی محاسبه می شود. در خارج از منبع میدان این پتانسیل برابر است با:
۴πr2 سطح یک کره با شعاع r است و چگالی شار مغناطیسی (شدت میدان مغناطیسی B) با واحد تسلا از رابطه زیر بدست می آید:
با روش دیگری می توان ابتدا پتانسیل اسکالر ناشی از میدان دوقطبی یک جفت قطب آهنروبایی بدست آورد:

دوقطبی مغناطیسی (magnetic dipole)
قطب های دوگانۀ شمال و جنوب مغناطیسی. در فاصلۀ کوتاهی از هم قرار دارند و در همۀ آهن رباها دیده می شوند. هر آهن ربای منفردی را می توان دوقطبی مغناطیسی دانست. قطب های منفرد مغناطیسی یا تک قطبی ها، به رغم جست و جوهایی که برای کشفشان صورت می گیرد، هنوز یافت نشده اند. نیز ← میدان_مغناطیسی