ریخته گری دقیق

ریخته گری دقیق (به انگلیسی: Investment Casting) که به نام «ریخته گری با مدل های مومی» یا «ریخته گری ظریف» نیز شناخته می شود. ریخته گری دقیق، فرایند دقیقی برای ساخت قطعات فلزی از هر نوع آلیاژی است و معمولاً؛ برای تولید قطعات پیچیده که اغلب دارای دیواره های نازک هستند استفاده می شود.
توانایی تولید حجم ها و قطعات پیچیده و دارای زوایای منفی.
با استفاده از این روش می توان قطعاتی ظریفتر با دقت ابعادی بالا و سطوحی صافتر در مقایسه با روش های دیگر تولید کرد. به دلیل کیفیت سطحی قطعات تولیدی با این روش، از این روش می توان برای تولید جواهرات و زیور آلات نیز استفاده کرد.
با این روش می توان قطعاتی را تولید کرد که به پرداخت سطحی و عملیات تکمیلی نیازی نداشته باشند.
این روش را می توان تقریباً برای ریخته گری کلیه فلزات مورد استفاده قرار داد و همچنین در این روش، ریخته گری قطعاتی که در قسمت های مختلف آن از آلیاژها و فلزات متفاوتی تشکیل شده است امکان پذیر است.
برخلاف روش های دیگر ابعاد قطعه ریختگی در طول خط جدایش تغییر نمی کند.
با این روش می توان کیفیت های متالورژیکی مثل اندازه و مورفولوژیِ دانه ها و انجماد جهت دار را با دقت کنترل کرد که این خصوصیات نیز به نوبه خود منجر به کنترل دقیق خواص مکانیکی می شود.
بیشترین بازده برای تولید انبوه حجم ها یا قطعات دارای زوایای منفی از لحاظ فرایند تولید و هزینه. (در صنایع نظامی برای تولید توربین ها و قطعاتی از این قبیل از این روش استفاده می شود.)jkjj
تاریخ غنی و طولانی ریخته گری دقیق به هزاران سال پیش و تولید زیور آلات برنز، مس و طلا، بت ها و مجسمه ها در مصر باستان و بین النهرین، سلسله هان در چین و آزتک در مکزیک برمی گردد. نخستین و شناخته شده ترین متنی که فرایند ریخته گری دقیق در آن شرح داده شده توسط فردی به نام Theophilius Presbyte در ۱۱۰۰ میلادی نوشته شد، مدتی بعد مطالب او توسط مجسمه ساز و زرگری به نام Benevenuto Cellinic مورد استفاده قرار گرفت و از آن برای ساخت مجسمه های perseus و medusa که هم اکنون در فلورانس ایتالیا موجود است استفاده کرد. به مرور زمان و در اواسط دهه ۱۵۰۰ روش ریخته گری دقیق به عنوان یک روش معمول برای ساخت مجسمه های برنزی و آثار هنری دیگر مورد توجه قرار گرفت. ریخته گری دقیق در سال ۱۸۹۷ توسط یک دندانساز آمریکایی برای مصارف دندانپزشکی مورد استفاده قرار گرفت. به هرحال صنایع ریخته گری تا شروع جنگ جهانی دوم توجه زیادی به این روش نکرده تا آنکه قیمت ماشین های ابزار در آن زمان به دلیل احتیاجات تسلیحاتی بالا رفت، همچنین محدودیت زمانی درتولید قطعات نظامی و صنایع هواپیماسازی که در ضمن باید دارای ابعادی زیاد و پرداخت سطحی خوبی باشند موجب گردید تا این روش مورد توجه قرار گیرد.از آنجایی که روش ریخته گری دقیق می توانست کلیه نیازهای فوق را برآورده سازد، این روش حتی درزمان های بعد از جنگ نیز در بسیاری از صنایع غیر هواپیمایی که به قطعات پیچیده و دقیق احتیاج داشتند مورد استفاده قرار گرفت.
ریخته گری دقیق را می توان از یک مدل موم اصلی (روش مستقیم) یا از کپی های موم از یک الگوی اصلی که نیازی نیست از موم ساخته شود (روش غیر مستقیم) انجام داد. مراحل زیر روند غیر مستقیم، که می تواند دو تا هفت روز به طول انجامد را توصیف می کند.