نشانگان گیلن باره (به انگلیسی: Guillain-Barré syndrome) و تلفظ صحیح: "گی-ین باره"، نوعی نوروپاتی محیطی است که باعث نارسایی عصبی ـ عضلانی حاد می شود.
بروز نشانگان گیلن باره بین ۶/۱–۲/۱ مورد در ۱۰۰ هزار نفر است.
انواع خانوادگی گزارش شده است.
ارتباط قوی با HLA ندارد.
تعدادی از انواع بیماری گیلن باره تا کنون شناسایی و دسته بندی شده است. با این وجود، بسیاری از مبتلایان به زیرگروه های این بیماری، علائم مشابه و مشترکی دارد و همین موضوع، دسته بندی بیماری ها را مشکل کرده است. تمام این انواعِ فرعی هم خودشان، اَشکال جزئی و متفاوتی دارند. به عنوان مثال، برخی بیماران تنها علائم چشمی یا اختلالات هماهنگی عضلانی دارند که به نظر می رسد زیرشاخه های سندرم میلر-فیشر باشند و الگوی مشابهی از لحاظ «آنتی بادی های آنتی گانگلیوزید» دارا هستند.
سایر موارد بالینی در گسترهٔ تشخیصی سنرم گیلن باره قرار می گیرد. به عنوان مثال، «انسفالیت ساقه مغزی بیکرستف» (BBE) بخشی از انواع بیماری است که امروزه از زیرشاخه های سندرم میلر فیشر محسوب می شوند، (سندرم آنتی بادی آنتیGQ1b) و همچنین «پُرخوابی آتاکسیک حاد» که در آن هماهنگی عضلانی از بین می رود و خواب آلودگی وجود دارد، اما ضعف عضلانی موجود نیست. در «انسفالیت ساقه مغزی بیکرستف» افتالموپلژی (فلج عضلات چشم)، آتاکسی، اختلالات سطح هوشیاری وجود دارد و ممکن است با کاهش یا فقدان رفلکس های تاندونی و علامت بابنسکی همراه باشد. روند این بیماری منوفازیک است اما اپیزودهای راجعه هم در آن گزارش شده است. اختلالات تصویری ساقه مغز در ام آرآی ۱۱٪ از مبتلایان دیده می شود.
اینکه آیا «ازدست رفتن حاد حس» به صورت منفرد و مجرد در بدن، نوعی از بیماری گیلن باره هست یا خیر، هنوز مورد بحث است. این یافتهٔ بالینی در مقایسه با خودِ گیلن باره (که در آن ضعف عضلانی بدون هیچگونه اختلال حسی وجود دارد) بسیار نادر است.
بروز نشانگان گیلن باره بین ۶/۱–۲/۱ مورد در ۱۰۰ هزار نفر است.
انواع خانوادگی گزارش شده است.
ارتباط قوی با HLA ندارد.
تعدادی از انواع بیماری گیلن باره تا کنون شناسایی و دسته بندی شده است. با این وجود، بسیاری از مبتلایان به زیرگروه های این بیماری، علائم مشابه و مشترکی دارد و همین موضوع، دسته بندی بیماری ها را مشکل کرده است. تمام این انواعِ فرعی هم خودشان، اَشکال جزئی و متفاوتی دارند. به عنوان مثال، برخی بیماران تنها علائم چشمی یا اختلالات هماهنگی عضلانی دارند که به نظر می رسد زیرشاخه های سندرم میلر-فیشر باشند و الگوی مشابهی از لحاظ «آنتی بادی های آنتی گانگلیوزید» دارا هستند.
سایر موارد بالینی در گسترهٔ تشخیصی سنرم گیلن باره قرار می گیرد. به عنوان مثال، «انسفالیت ساقه مغزی بیکرستف» (BBE) بخشی از انواع بیماری است که امروزه از زیرشاخه های سندرم میلر فیشر محسوب می شوند، (سندرم آنتی بادی آنتیGQ1b) و همچنین «پُرخوابی آتاکسیک حاد» که در آن هماهنگی عضلانی از بین می رود و خواب آلودگی وجود دارد، اما ضعف عضلانی موجود نیست. در «انسفالیت ساقه مغزی بیکرستف» افتالموپلژی (فلج عضلات چشم)، آتاکسی، اختلالات سطح هوشیاری وجود دارد و ممکن است با کاهش یا فقدان رفلکس های تاندونی و علامت بابنسکی همراه باشد. روند این بیماری منوفازیک است اما اپیزودهای راجعه هم در آن گزارش شده است. اختلالات تصویری ساقه مغز در ام آرآی ۱۱٪ از مبتلایان دیده می شود.
اینکه آیا «ازدست رفتن حاد حس» به صورت منفرد و مجرد در بدن، نوعی از بیماری گیلن باره هست یا خیر، هنوز مورد بحث است. این یافتهٔ بالینی در مقایسه با خودِ گیلن باره (که در آن ضعف عضلانی بدون هیچگونه اختلال حسی وجود دارد) بسیار نادر است.
wiki: نشانگان گیلن باره