لیراوی

لیراوی شعبهٔ دوم از ایلجاکی(از ایلات کهگیلویه ای).ایل ایل لرتبار است
اتابکان لرستان
جاکی یکی از سه شعبهٔ عمدهٔ طوایف به نام جاکی، باوی و آقاجری است و خود به دو شعبه تقسیم شود: چهاربنیچه و لیراوی شاخص ترین ایل چهار بنیچه بویراحمد وشاخص ترین ایل لیراوی بهمئی است
لیراوی نیز به دو دسته لیراوی کوه و لیراوی دشت منقسم گردد. لیراوی کوه دارای تقسیماتی چون: بهمئی، یوسفی، طیبی، شیرعلی و جز آن باشد. مهمترین آنها بهمئی یکی از بزرگترین ایلات وبعد از بختیاری بزرگترین ایل لر استلیراوی همچنین نام بلوکی در کنار خلیج فارس است که ۱۳۷۴ به چهار دهستان لیراوی شمالی و لیراوی میانی، لیراوی جنوبی و حومه در شهرستان دیلم (استان بوشهر) تقسیم شده است برای کسب اطلاع از تاریخ این ناحیه از ایران زمین و مناطق تاریخی و تحولات آن می توانید به کتاب " هفت شهر لیراوی و بندر دیلم " نوشته علیرضا خلیفه زاده مراجعه نمایید.
حمداله مستوفی اشاره به مهاجرت طوایفی از مناطق جبل السماق (کردستان سوریه کنونی) به مناطق لر بزرگ و لر کوچک می کند. حمداله مستوفی در سال (۷۳۰ ه‍. ق/۱۳۳۰م)، از ایلات لیراوی و جاکی و ممسنی و بختیاری نام می برد که همراه با ۲۵ طایفه دیگر و چند طایفه عرب نظیر عقیلی و هاشمی از کردستان سوریه، به مناطق کوه گیلویه و بختیاری و لرستان کنونی کوچ کردند. این رویداد در اوایل سده هفتم هجری رخ داد. ولادمیر مینورسکیف شرق شناس مشهور، معتقد است این طوایف (به جز طوایف عرب ذکر شده) احتمالاً همان طوایف لری بوده اند که شهاب الدین العمری آن ها را ذکر کرده است. به گفته شهاب الدین العمری طوایفی از لرها در سوریه و مصر زندگی می کردند اما صلاح الدین ایوبی از چالاکی و زبردستی آن ها در بالا رفتن از صخره های سرسخت بوحشت افتاد و دستور قتل عام آن ها را صادر کرد. این روایت شاید علل برگشت این طوایف لر را به لرستان تا حدی روشن کند. سکندر امان الهی نیز ضمن تأیید نظر مینورسکی دلایل دیگری را نیز برای اشتباه بودن گفته حمدالله مستوفی ذکر کرده است. به گفته او زمان مهاجرتی که حمدالله مستوفی ذکر کرده با تاریخی که شهاب الدین العمری برای قتل عام لرها در سوریه و مصر آورده یکی است و طوایف مهاجر از سوریه احتمالاً همان لرهایی هستند که صلاح الدین ایوبی آنان را وادار به برگشت به لر بزرگ کرد.