کم امدن

( کم آمدن ) ( مصدر ) اندک بودن ناقص شدن نا تمام بودن : ( پول ما کم آمد ) .
کاسته شدن و اندک شدن و ناقص شدن و قطع شدن و ناتمام شدن . اندک بودن

( کم آمدن ) کم آمدن. [ ک َ م َ دَ ] ( مص مرکب ) کاسته شدن و اندک شدن و ناقص شدن و قطع شدن و ناتمام شدن. ( ناظم الاطباء ). اندک بودن. ناقص شدن. ناتمام بودن. ( فرهنگ فارسی معین ). از شماره چیزی کاسته شدن. نرسیدن به حدی که بایسته است. کافی نبودن. کفاف ندادن :
فراوان کم آمد ز ایرانیان
برآمد خروشی به درد از میان.کم آمد ز لشکر یکی پرهنر
که بهرام بد نام آن نامور.نگفتی سخن جز ز نقصان ماه
که یک شب کم آید همی گاه گاه.بسی رفتم پس آز اندرین پیروزگون پشکم
کم آمد عمر و نامد مایه آز و آرزو را کم.ببسیج هلا زاد و کم نیاید
از یک تنه گر بیشتر نباشد.
تراغم کم نیاید تا به دین دنیا همی جویی
چو دنیا را به دین دادی همان ساعت شوی کم غم.بعد یک هفته چون شمردم باز
هم کم آمد به کس نگفتم راز.باز چون کردم آن شمار درست
هم کم آمد چنانکه روز نخست.زُلول ؛ کم آمدن سیم در سختن. ( تاج المصادر بیهقی ). تهضم ؛ کم آمدن از خصم. ( منتهی الارب ).