اسم: خوزان (پسر) (فارسی) (تلفظ: khozan) (فارسی: خوزان) (انگلیسی: khozan)
معنی: نام پهلوانی ایرانی در زمان کیخسرو پادشاه کیانی
معنی: نام پهلوانی ایرانی در زمان کیخسرو پادشاه کیانی
خوزان
فرهنگ اسم ها
فرهنگ فارسی
شهریست در خراسان قدیم
لغت نامه دهخدا
خوزان . [ ] (اِخ ) شهری است به خراسان قدیم . (حدود العالم ص 57).
خوزان . [ ] (اِخ ) نام پهلوانی معروف است که خوزان اصفهان آبادکرده ٔ اوست . (انجمن آرای ناصری ). در آنندراج آمده : پهلوانی بوده است از ایران از چاکران کیخسروبن سیاوش :
بیک دست مر طوس را کرد جای
منوشان و خوزان فرخنده رای .
که بر کشور پارس بودند شاه
منوشان و خوزان زرین کلاه .
بخندید با رستم از قلب گاه
منوشان و خوزان لشکرپناه .
بسغد اندرون بود یک هفته بیش
قلیمان و خوزان همی رفت پیش .
بیک دست مر طوس را کرد جای
منوشان و خوزان فرخنده رای .
فردوسی .
که بر کشور پارس بودند شاه
منوشان و خوزان زرین کلاه .
فردوسی .
بخندید با رستم از قلب گاه
منوشان و خوزان لشکرپناه .
فردوسی .
بسغد اندرون بود یک هفته بیش
قلیمان و خوزان همی رفت پیش .
فردوسی .
خوزان . [ ] (اِخ ) نام قریتی است از قراء اصفهان مرکز ماربین . (یادداشت بخطمؤلف ). صاحب انجمن آرای ناصری میگوید این ناحیت آبادکرده ٔ خوزان پهلوانست : نخست از ملوک گردنکش و سپهدار لشکرکش فرعون لعین از خوزان ماربین برخاست و در ملک بر ذروه ٔ میغ بنشست . (از ترجمه ٔ محاسن اصفهان ).
خوزان . [ ] (اِخ ) نام قریتی است بنواحی پنج دیه . (یادداشت بخط مؤلف ).
خوزان . [ ] (اِخ ) نام قریتی است به هرات . (یادداشت بخط مؤلف ) (از منتهی الارب ).
خوزان . [ خو ] (اِخ ) نام شهری است در خوزستان . (انجمن آرای ناصری ) :
به خوزان بردوی را دایگانش
که آنجا بود جای و خان و مانش .
بدایه بود رامین هم بخوزان
گه و بی گه بروی دوست پویان .
شدند از راه نزد ویس شادان
زخوزان آوریدندش بخوران .
مرا درشهر خوزان مهربانی است
که باغ خاص شه را پاسبانی است .
به خوزان بردوی را دایگانش
که آنجا بود جای و خان و مانش .
(ویس و رامین ).
بدایه بود رامین هم بخوزان
گه و بی گه بروی دوست پویان .
(ویس و رامین ).
شدند از راه نزد ویس شادان
زخوزان آوریدندش بخوران .
(ویس و رامین ).
مرا درشهر خوزان مهربانی است
که باغ خاص شه را پاسبانی است .
عطار (از انجمن آرای ناصری ).
خوزان. [ ] ( اِخ ) نام پهلوانی معروف است که خوزان اصفهان آبادکرده اوست. ( انجمن آرای ناصری ). در آنندراج آمده : پهلوانی بوده است از ایران از چاکران کیخسروبن سیاوش :
بیک دست مر طوس را کرد جای
منوشان و خوزان فرخنده رای.
منوشان و خوزان زرین کلاه.
منوشان و خوزان لشکرپناه.
قلیمان و خوزان همی رفت پیش.
خوزان. [ ] ( اِخ ) نام قریتی است از قراء اصفهان مرکز ماربین. ( یادداشت بخطمؤلف ). صاحب انجمن آرای ناصری میگوید این ناحیت آبادکرده خوزان پهلوانست : نخست از ملوک گردنکش و سپهدار لشکرکش فرعون لعین از خوزان ماربین برخاست و در ملک بر ذروه میغ بنشست. ( از ترجمه محاسن اصفهان ).
خوزان. [ ] ( اِخ ) نام قریتی است به هرات. ( یادداشت بخط مؤلف ) ( از منتهی الارب ).
خوزان. [ ] ( اِخ ) نام قریتی است بنواحی پنج دیه. ( یادداشت بخط مؤلف ).
خوزان. [ خو ] ( اِخ ) نام شهری است در خوزستان. ( انجمن آرای ناصری ) :
به خوزان بردوی را دایگانش
که آنجا بود جای و خان و مانش.
گه و بی گه بروی دوست پویان.
زخوزان آوریدندش بخوران.
که باغ خاص شه را پاسبانی است.
خوزان. [ ] ( اِخ ) شهری است به خراسان قدیم. ( حدود العالم ص 57 ).
بیک دست مر طوس را کرد جای
منوشان و خوزان فرخنده رای.
فردوسی.
که بر کشور پارس بودند شاه منوشان و خوزان زرین کلاه.
فردوسی.
بخندید با رستم از قلب گاه منوشان و خوزان لشکرپناه.
فردوسی.
بسغد اندرون بود یک هفته بیش قلیمان و خوزان همی رفت پیش.
فردوسی.
خوزان. [ ] ( اِخ ) نام قریتی است از قراء اصفهان مرکز ماربین. ( یادداشت بخطمؤلف ). صاحب انجمن آرای ناصری میگوید این ناحیت آبادکرده خوزان پهلوانست : نخست از ملوک گردنکش و سپهدار لشکرکش فرعون لعین از خوزان ماربین برخاست و در ملک بر ذروه میغ بنشست. ( از ترجمه محاسن اصفهان ).
خوزان. [ ] ( اِخ ) نام قریتی است به هرات. ( یادداشت بخط مؤلف ) ( از منتهی الارب ).
خوزان. [ ] ( اِخ ) نام قریتی است بنواحی پنج دیه. ( یادداشت بخط مؤلف ).
خوزان. [ خو ] ( اِخ ) نام شهری است در خوزستان. ( انجمن آرای ناصری ) :
به خوزان بردوی را دایگانش
که آنجا بود جای و خان و مانش.
( ویس و رامین ).
بدایه بود رامین هم بخوزان گه و بی گه بروی دوست پویان.
( ویس و رامین ).
شدند از راه نزد ویس شادان زخوزان آوریدندش بخوران.
( ویس و رامین ).
مرا درشهر خوزان مهربانی است که باغ خاص شه را پاسبانی است.
عطار ( از انجمن آرای ناصری ).
خوزان. [ ] ( اِخ ) شهری است به خراسان قدیم. ( حدود العالم ص 57 ).
کلمات دیگر: