مترادف بهی : زیبا، جمیل، قشنگ، خوب، نیک، نیکو | نیکی، خوبی، نیک بختی، کامروایی، سعادت ، صحت، سلامت، تندرستی، بهبود، شفا، عافیت، بهروزی، خیر، آبی
متضاد بهی : شقاوت، شوربختی، بدبختی
بهی
مترادف بهی : زیبا، جمیل، قشنگ، خوب، نیک، نیکو | نیکی، خوبی، نیک بختی، کامروایی، سعادت ، صحت، سلامت، تندرستی، بهبود، شفا، عافیت، بهروزی، خیر، آبی
متضاد بهی : شقاوت، شوربختی، بدبختی
فارسی به انگلیسی
well - being, welfare, health, amelioration, improvement, recovery
فرهنگ اسم ها
اسم: بهی (دختر) (فارسی) (تاریخی و کهن) (تلفظ: behi) (فارسی: بِهي) (انگلیسی: behi)
معنی: خوبی، نیکی، تندرستی، سلامت، سعادت، ( در قدیم )، نیکویی، نیک بختی، [این کلمه چنانچه بَهی /bahi/ تلفظ شود به معنی زیبا، نیکو و خوب است]، سعادت ( این کلمه چنانچه بَهی /bahi/ تلفظ شود به معنی زیبا، نیکو و خوب است )، به ( میوه )
معنی: خوبی، نیکی، تندرستی، سلامت، سعادت، ( در قدیم )، نیکویی، نیک بختی، [این کلمه چنانچه بَهی /bahi/ تلفظ شود به معنی زیبا، نیکو و خوب است]، سعادت ( این کلمه چنانچه بَهی /bahi/ تلفظ شود به معنی زیبا، نیکو و خوب است )، به ( میوه )
(تلفظ: behi) (در قدیم) خوبی ، نیکی ، نیکویی ، تندرستی ، سلامت ، نیکبختی ، سعادت . (این کلمه چنانچه بَهی /bahi/ تلفظ شود به معنی زیبا ، نیکو و خوب است) .
مترادف و متضاد
پرخاش، پیکار، نزاع، ستیز، مجادله، ستیزه، بهی، خصومت، دعوا، دعوی، مرافعه، گله، اختلاف
بهی، سر و صدا، دعوا
بهی، مباحثه، مناظره، مذاکره، مذاکرات پارلمانی
مجادله، ستیزه، بهی
بهی، مباحثه، مناظره، بررسی، گفتگو، مذاکره، بحی و جدل
اثبات، بهی، استدلال، برهان، مباحثه، مشاجره، نشانوند، مناظره، یک سلسله دلایل قابل قبول
بهی، استدلال، مناظره، چون و چرا
ستیزه، بهی، مباحثه، مشاجره، جدال، هم ستیزی
غوغا، بهی، داد و بیداد، جنجال، قیل و قال
رد، بهی، مناظره، مرافعه، رقابت
بهی، بحی و جدل
زیبا، جمیل، قشنگ
خوب، نیک، نیکو
نیکی، خوبی ≠ شقاوت، شوربختی، بدبختی
نیکبختی، کامروایی، سعادت
۱. زیبا، جمیل، قشنگ
۲. خوب، نیک، نیکو
۱. نیکی، خوبی
۲. نیکبختی، کامروایی، سعادت ≠ شقاوت، شوربختی، بدبختی
۳. صحت، سلامت، تندرستی
۴. بهبود، شفا، عافیت
۵. بهروزی، خیر
۶. آبی
فرهنگ فارسی
نیکو، زیبا، ظریف، روشن، تابان ، خوبی، نیکویی، به، آبی
( اسم ) به آبی .
روشن و تابان . یا خوب و حسین . زیبا
( اسم ) به آبی .
روشن و تابان . یا خوب و حسین . زیبا
فرهنگ معین
(بِ ) (اِمر. ) به ، آبی .
(بَ ) [ ع . ] (ص . ) ۱ - نیکو، زیبا. ۲ - روشن ، تابان .
(بَ ) [ ع . ] (ص . ) ۱ - نیکو، زیبا. ۲ - روشن ، تابان .
(بِ) (اِمر.) به ، آبی .
(بَ) [ ع . ] (ص .) 1 - نیکو، زیبا. 2 - روشن ، تابان .
لغت نامه دهخدا
بهی . [ ب َ هی ی ] (ع ص ) روشن و تابان . (غیاث ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) :
لطف معروف تو بود آن ای بهی
پس کمال البرّ فی اتمامه .
|| خوب و حسین . (منتهی الارب ) (آنندراج ). خوب . (ناظم الاطباء) (غیاث ) (از اقرب الموارد) :
مر کراهت در دل مرد بهی
چون درآید زآفتی نبود تهی .
|| زیبا. (غیاث ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
- بهی پیکر ؛ خوب روی و خوب صورت ونیکوشکل و خوش اندام . (ناظم الاطباء) :
بدو گفت شخصی بهی پیکری
گمانم چنانست کاسکندری .
- بهی پیکری :
چو آن هر سه پیکر بدان دلبری
که برد از دو پیکر بهی پیکری .
- بهی رو ؛ خوش رو. خوب رو :
طبیب بهی روی با آب و رنگ
ز حلم خدا نوشدارو بچنگ .
- بهی طلعت ؛ آنکه طلعت و روی زیبا دارد :
ملک زاده ای بود در شهر مرو
بهی طلعتی چون خرامنده سرو.
لطف معروف تو بود آن ای بهی
پس کمال البرّ فی اتمامه .
مولوی (مثنوی چ خاور ص 395).
|| خوب و حسین . (منتهی الارب ) (آنندراج ). خوب . (ناظم الاطباء) (غیاث ) (از اقرب الموارد) :
مر کراهت در دل مرد بهی
چون درآید زآفتی نبود تهی .
مولوی .
|| زیبا. (غیاث ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
- بهی پیکر ؛ خوب روی و خوب صورت ونیکوشکل و خوش اندام . (ناظم الاطباء) :
بدو گفت شخصی بهی پیکری
گمانم چنانست کاسکندری .
نظامی .
- بهی پیکری :
چو آن هر سه پیکر بدان دلبری
که برد از دو پیکر بهی پیکری .
نظامی .
- بهی رو ؛ خوش رو. خوب رو :
طبیب بهی روی با آب و رنگ
ز حلم خدا نوشدارو بچنگ .
نظامی .
- بهی طلعت ؛ آنکه طلعت و روی زیبا دارد :
ملک زاده ای بود در شهر مرو
بهی طلعتی چون خرامنده سرو.
نظامی .
بهی. [ ب ِ ] ( حامص ) نیکویی و خوبی. ( برهان ) ( غیاث ). خوشی و نیکویی و خوبی. ( آنندراج ). خوبی. ( انجمن آرا ). نیکویی و خوبی. بهتری. ( ناظم الاطباء ). پهلوی «وهه » . ( حاشیه برهان چ معین ). بدین معنی مرکب است از «به » و «یای » مصدر. ( آنندراج ) ( از غیاث ) :
بجای هر بهی پاداش نیکی
بجای هر بدی بادآفراهی.
بود خاک در دیده انباشتن.
از ایشان بهرمز رسید آگهی.
این بنده راکرمان دهی آن بنده را کرمانیه.
بهی نیکی و دوری است از بدی.
که بی رنج کس نارد از سنگ سیم.
نه نزدیک کس دانشی را بهاست.
چرخ و زمان میشمرد سالیان.
کز دو عقل از عقیله ای برهی.
که فرمانبری به ز فرماندهی.
بهی بادت از چرخ پیروز گشت.
ز شاخ امیدش برآمد بهی.
ندیدندی از خود بتردر جهان.
نشین با اهل علم ای دوست مادام
که از دانش بهی یابی سرانجام.
|| صحت و تندرستی. ( غیاث ). بهبودی. ( انجمن آرا ). صحت و شفا و تندرستی. ( ناظم الاطباء ). بهبود. شفا. صحت. ( فرهنگ فارسی معین ) :
بادا رخ عدوی تو همچون بهی دژم
روی تو باد همچو گل از شادی و بهی.
که هرگز نداند بهی را ز رنج.
امیدبهی نیست چو زینگونه بود کار.
در اندازه کار او ره ندید.
ور شخص نزار فربهی یافت.
بجای هر بهی پاداش نیکی
بجای هر بدی بادآفراهی.
دقیقی.
ز بداصل چشم بهی داشتن بود خاک در دیده انباشتن.
فردوسی.
چو تاریک شد روزگار بهی از ایشان بهرمز رسید آگهی.
فردوسی.
بر فرخی و بر بهی گردد ترا شاهنشهی این بنده راکرمان دهی آن بنده را کرمانیه.
منوچهری.
بود دوری از بد ره بخردی بهی نیکی و دوری است از بدی.
اسدی.
نشاید بهی یافت بی رنج و بیم که بی رنج کس نارد از سنگ سیم.
اسدی.
نه دانندگان را ز دانش بهی است نه نزدیک کس دانشی را بهاست.
ناصرخسرو.
بر تو به امید بهی روز روزچرخ و زمان میشمرد سالیان.
ناصرخسرو.
با بهان رای زن ز بهر بهی کز دو عقل از عقیله ای برهی.
سنایی.
بفرمانبری کوش کآرد بهی که فرمانبری به ز فرماندهی.
نظامی.
بهر جا که روی آری از کوه و دشت بهی بادت از چرخ پیروز گشت.
نظامی.
بزرگیش بخشید و فرماندهی ز شاخ امیدش برآمد بهی.
سعدی.
بهی بایدت لطف کن کآن مهان ندیدندی از خود بتردر جهان.
سعدی.
|| ترقی. دولت. ( غیاث ) : نشین با اهل علم ای دوست مادام
که از دانش بهی یابی سرانجام.
|| صحت و تندرستی. ( غیاث ). بهبودی. ( انجمن آرا ). صحت و شفا و تندرستی. ( ناظم الاطباء ). بهبود. شفا. صحت. ( فرهنگ فارسی معین ) :
بادا رخ عدوی تو همچون بهی دژم
روی تو باد همچو گل از شادی و بهی.
رودکی.
چه بندی دل اندر سرای سپنج که هرگز نداند بهی را ز رنج.
فردوسی.
تو دوری و از دوری تو سخت برنجم امیدبهی نیست چو زینگونه بود کار.
فرخی.
امید بهی در شهنشه ندیددر اندازه کار او ره ندید.
نظامی.
بیمار چو اندکی بهی یافت ور شخص نزار فربهی یافت.
بهی . [ ب َ هَْ ی ْ ] (ع مص ) بهی البیت بهیاً (از باب سمع)؛ خالی و معطل شد خانه . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
بهی . [ ب ِ ] (اِ مرکب ) به . آبی . (فرهنگ فارسی معین ). نام میوه ای است . (برهان ). نام میوه ٔ ولایتی که بهیدانه تخم او است و آن دو قسم است شیرین و ترش . شیرین معتدل رطب در درجه ٔ اول و ترش بارد در اول و یابس در دوم . (غیاث ) (آنندراج ). میوه ای است مشهور به به که آنرا آبی نیز گویند. (انجمن آرا). آبی بود که آنرا بتازی سفرجل خوانند. (اوبهی ). میوه ای که آنرا آبی و به و سفرجل نیز گویند. (ناظم الاطباء) :
آنکه نشک آفرید و سرو بهی
آنکه بید آفرید و نار و بهی .
خم وخنبه پر ز انده دل تهی
زعفران و نرگس و بید و بهی .
شتروارها نار و سیب و بهی
ز گل دسته ها کرده شاهنشهی .
بخانه درون بود با یک رهی
نهاده برش نار و سیب و بهی .
مجلسی سازم با بربط و با چنگ و رباب
با ترنج و بهی و نرگس و با نقل و کباب .
ویشان را نیز همچو سیب و بهی را
هستند افلاک شکل و رنگ همیدون .
نه غلیواژ ترا صید تذرو آرد و کبک
نه سپیدار ترا بار بهی آرد و سیب .
پیش از آنکه خزان پیری گلنار رخسار پژمرده گرداند، انار بهی گردد و ارغوان شنبلید شود. (سندبادنامه ص 156).
تا دل بغرور نفس شیطان ندهی
کز شاخ بدی کس نخورد بار بهی .
شاخ خلافت همیشه نار دهد بار
بام رفاقت همه بهی ثمر آورد.
آنکه نشک آفرید و سرو بهی
آنکه بید آفرید و نار و بهی .
رودکی .
خم وخنبه پر ز انده دل تهی
زعفران و نرگس و بید و بهی .
رودکی .
شتروارها نار و سیب و بهی
ز گل دسته ها کرده شاهنشهی .
فردوسی .
بخانه درون بود با یک رهی
نهاده برش نار و سیب و بهی .
فردوسی .
مجلسی سازم با بربط و با چنگ و رباب
با ترنج و بهی و نرگس و با نقل و کباب .
منوچهری .
ویشان را نیز همچو سیب و بهی را
هستند افلاک شکل و رنگ همیدون .
ناصرخسرو.
نه غلیواژ ترا صید تذرو آرد و کبک
نه سپیدار ترا بار بهی آرد و سیب .
ناصرخسرو.
پیش از آنکه خزان پیری گلنار رخسار پژمرده گرداند، انار بهی گردد و ارغوان شنبلید شود. (سندبادنامه ص 156).
تا دل بغرور نفس شیطان ندهی
کز شاخ بدی کس نخورد بار بهی .
سعدی .
شاخ خلافت همیشه نار دهد بار
بام رفاقت همه بهی ثمر آورد.
سلمان (از آنندراج ).
بهی . [ ب ِ ] (اِ مرکب ) کیش یزدان پرستان که آنرا دین بهی گویند. (آنندراج ) (انجمن آرا). یزدان پرستی و دین بهی . دین یزدان پرستی . (ناظم الاطباء) :
بیآموز آئین دین بهی
که بی دین نه خوبست شاهنشهی .
پذیرفت پاکیزه دین بهی
نهان گشت بیدادی و بیرهی .
زن و خواسته باید اندر میان
چو دین بهی را نخواهی زیان .
بیآموز آئین دین بهی
که بی دین نه خوبست شاهنشهی .
دقیقی .
پذیرفت پاکیزه دین بهی
نهان گشت بیدادی و بیرهی .
فردوسی .
زن و خواسته باید اندر میان
چو دین بهی را نخواهی زیان .
فردوسی .
بهی . [ ب ِ ] (حامص ) نیکویی و خوبی . (برهان ) (غیاث ). خوشی و نیکویی و خوبی . (آنندراج ). خوبی . (انجمن آرا). نیکویی و خوبی . بهتری . (ناظم الاطباء). پهلوی «وهه » . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). بدین معنی مرکب است از «به » و «یای » مصدر. (آنندراج ) (از غیاث ) :
بجای هر بهی پاداش نیکی
بجای هر بدی بادآفراهی .
ز بداصل چشم بهی داشتن
بود خاک در دیده انباشتن .
چو تاریک شد روزگار بهی
از ایشان بهرمز رسید آگهی .
بر فرخی و بر بهی گردد ترا شاهنشهی
این بنده راکرمان دهی آن بنده را کرمانیه .
بود دوری از بد ره بخردی
بهی نیکی و دوری است از بدی .
نشاید بهی یافت بی رنج و بیم
که بی رنج کس نارد از سنگ سیم .
نه دانندگان را ز دانش بهی است
نه نزدیک کس دانشی را بهاست .
بر تو به امید بهی روز روز
چرخ و زمان میشمرد سالیان .
با بهان رای زن ز بهر بهی
کز دو عقل از عقیله ای برهی .
بفرمانبری کوش کآرد بهی
که فرمانبری به ز فرماندهی .
بهر جا که روی آری از کوه و دشت
بهی بادت از چرخ پیروز گشت .
بزرگیش بخشید و فرماندهی
ز شاخ امیدش برآمد بهی .
بهی بایدت لطف کن کآن مهان
ندیدندی از خود بتردر جهان .
|| ترقی . دولت . (غیاث ) :
نشین با اهل علم ای دوست مادام
که از دانش بهی یابی سرانجام .
|| صحت و تندرستی . (غیاث ). بهبودی . (انجمن آرا). صحت و شفا و تندرستی . (ناظم الاطباء). بهبود. شفا. صحت . (فرهنگ فارسی معین ) :
بادا رخ عدوی تو همچون بهی دژم
روی تو باد همچو گل از شادی و بهی .
چه بندی دل اندر سرای سپنج
که هرگز نداند بهی را ز رنج .
تو دوری و از دوری تو سخت برنجم
امیدبهی نیست چو زینگونه بود کار.
امید بهی در شهنشه ندید
در اندازه ٔ کار او ره ندید.
بیمار چو اندکی بهی یافت
ور شخص نزار فربهی یافت .
خاقانیا ز عارضه ٔ درد دل منال
کز ناله هیچ درد نشان بهی ندید.
بجای هر بهی پاداش نیکی
بجای هر بدی بادآفراهی .
دقیقی .
ز بداصل چشم بهی داشتن
بود خاک در دیده انباشتن .
فردوسی .
چو تاریک شد روزگار بهی
از ایشان بهرمز رسید آگهی .
فردوسی .
بر فرخی و بر بهی گردد ترا شاهنشهی
این بنده راکرمان دهی آن بنده را کرمانیه .
منوچهری .
بود دوری از بد ره بخردی
بهی نیکی و دوری است از بدی .
اسدی .
نشاید بهی یافت بی رنج و بیم
که بی رنج کس نارد از سنگ سیم .
اسدی .
نه دانندگان را ز دانش بهی است
نه نزدیک کس دانشی را بهاست .
ناصرخسرو.
بر تو به امید بهی روز روز
چرخ و زمان میشمرد سالیان .
ناصرخسرو.
با بهان رای زن ز بهر بهی
کز دو عقل از عقیله ای برهی .
سنایی .
بفرمانبری کوش کآرد بهی
که فرمانبری به ز فرماندهی .
نظامی .
بهر جا که روی آری از کوه و دشت
بهی بادت از چرخ پیروز گشت .
نظامی .
بزرگیش بخشید و فرماندهی
ز شاخ امیدش برآمد بهی .
سعدی .
بهی بایدت لطف کن کآن مهان
ندیدندی از خود بتردر جهان .
سعدی .
|| ترقی . دولت . (غیاث ) :
نشین با اهل علم ای دوست مادام
که از دانش بهی یابی سرانجام .
|| صحت و تندرستی . (غیاث ). بهبودی . (انجمن آرا). صحت و شفا و تندرستی . (ناظم الاطباء). بهبود. شفا. صحت . (فرهنگ فارسی معین ) :
بادا رخ عدوی تو همچون بهی دژم
روی تو باد همچو گل از شادی و بهی .
رودکی .
چه بندی دل اندر سرای سپنج
که هرگز نداند بهی را ز رنج .
فردوسی .
تو دوری و از دوری تو سخت برنجم
امیدبهی نیست چو زینگونه بود کار.
فرخی .
امید بهی در شهنشه ندید
در اندازه ٔ کار او ره ندید.
نظامی .
بیمار چو اندکی بهی یافت
ور شخص نزار فربهی یافت .
نظامی .
خاقانیا ز عارضه ٔ درد دل منال
کز ناله هیچ درد نشان بهی ندید.
خاقانی .
بهی . [ ب ِ هی ی / ب ُ هی ی ] (ع اِ) ج ِ بَهو. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
فرهنگ عمید
= به۱
۱. نیکو.
۲. زیبا.
۱. خوبی، نیکویی.
۲. سلامت.
۳. سعادت.
۱. نیکو.
۲. زیبا.
۱. خوبی، نیکویی.
۲. سلامت.
۳. سعادت.
۱. نیکو.
۲. زیبا.
۱. خوبی؛ نیکویی.
۲. سلامت.
۳. سعادت.
به۱#NAME?
دانشنامه عمومی
بهتر
پیشنهاد کاربران
نام طائفه ای در ایل قشقایی
طایفه بهیوند ایل لر بختیاروند
طایفه بهیوند ایل بزرگ لر بختیاروند *بهداروند *
تیره ها
ابراهیم وند
عبداله وند
. .
. .
. .
تیره ها
ابراهیم وند
عبداله وند
. .
. .
. .
بهی:
دکتر کزازی در مورد واژه ی " بهی" می نویسد : ( ( بهی به معنی " به" است . ریخت پهلوی آن می باید وهیه wehīh بوده باشد . " بهی " ، در بنیاد ، به معنی نیکویی است . شاید ، از آن روی که ایرانیان این میوه را نیک خوش می داشته اند و می دارند ، بدین نام خوانده شده است ؛ نام دیگر این میوه ، در پارسی ، " آبی " است . ) )
( ( همان حوض شاهان و سرو سهی
درخت گلفشان و بید و بهی ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 356. )
دکتر کزازی در مورد واژه ی " بهی" می نویسد : ( ( بهی به معنی " به" است . ریخت پهلوی آن می باید وهیه wehīh بوده باشد . " بهی " ، در بنیاد ، به معنی نیکویی است . شاید ، از آن روی که ایرانیان این میوه را نیک خوش می داشته اند و می دارند ، بدین نام خوانده شده است ؛ نام دیگر این میوه ، در پارسی ، " آبی " است . ) )
( ( همان حوض شاهان و سرو سهی
درخت گلفشان و بید و بهی ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 356. )
کلمات دیگر: