برپای خاستن
بالا نمودن
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
(نِ دَ ) (مص ل . ) نشان دادنِ قد و قامت خود.
لغت نامه دهخدا
بالانمودن. [ ن ُ / ن ِ / ن َ دَ ] ( مص مرکب ) برپای خاستن. ایستادن. قیام کردن. بر پای ایستادن. || نمودن بالا. نشان دادن قامت. ظاهرکردن و نمایاندن شخص خود:
گیرداجلش [ اجلت ] دست که بالا بنمای.
گیرداجلش [ اجلت ] دست که بالا بنمای.
( ؟ ).
کلمات دیگر: