( صفت ) شخصی که پیوسته لباس خود را ضایع کند و چرک و ملوث سازد .
بچل
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
(بَ چَ ) (ص . ) شخصی که پیوسته لباس خود را ضایع کند و چرک و ملوث سازد.
لغت نامه دهخدا
بچل. [ ب َ چ َ ] ( ص ) شخصی را گویند که پیوسته لباس خود را ضایع کند و چرک و ملوث گرداند. ( برهان قاطع ). پلید. چرکین. ( آنندراج ). پچل. چرکین.
- بچل بودن ؛ چرکین بودن و ملوث بودن لباس. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به پچل شود.
- بچل بودن ؛ چرکین بودن و ملوث بودن لباس. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به پچل شود.
فرهنگ عمید
پچل#NAME?
= پچل
گویش مازنی
/bechal/ بدو شتاب کن
بدو شتاب کن
کلمات دیگر: