جان فشاندن

( مصدر ) جان خود را فدا کردن جان در راه کسی دادن .

(فَ یا فِ دَ ) (مص ل . ) جان خود را فدا کردن .

جان فشاندن. [ ف َ / ف ِ دَ ] ( مص مرکب )جان فدا کردن. جان را در راه کسی دادن :
همان مام رودابه ماهروی
که دستان همی جانفشاند بروی.که سربازی کنیم و جانفشانیم
مگر کاحوال صورت بازدانیم.گر نسیم سحر از زلف تو بویی آرد
جان فشانیم بسوغات نسیم تو نه سیم.در دلم بود که جان بر تو فشانم روزی
باز در خاطرم آمد که متاعیست حقیر.کام دلم این بود که جان بر تو فشانم
این کام میسر شد و این کار برآمد.