جان بردن

( مصدر ) نجات یافتن رهاشدن خلاص گشتن .

(بُ دَ ) (مص ل . ) سالم ماندن ، زنده ماندن .

جان بردن. [ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) زندگانی کردن. ( غیاث اللغات ). زنده ماندن. از مرگ رهایی یافتن. از مهلکه سالم بیرون آمدن. از مرگ خلاص شدن. خلاص شدن. مستخلص شدن. نجات یافتن. سالم ماندن :
شما راه سوی بیابان برید
مگر کز بد دشمنان جان برید.جان کی برد ز تیغ تو کش پر عقاب داد
گرچه مخالف تو عقابی به پر شود.بخدای عزّوجل سوگند خوردم [ معتصم ] که افشین از من جان نبرد. ( تاریخ بیهقی ص 174 ). پس خواستند که خبری بازدانند که ارسلان خان از آن زخم جان برده است یا نه. ( اسکندرنامه نسخه سعید نفیسی ). و از آن هفتاد هزار زنگی کس جان نبرد مگر اندکی. ( اسکندرنامه ایضاً ).
تا مرا زینجا به هندستان برد
بو که بنده کان طرف شد جان برد.هیچ شادی مکن که دشمن مرد
تو هم از موت جان نخواهی برد.که نه من ز دست عشقت ، ببرم بعاقبت جان
تو مرا بکش که خونم ز تو خوبتر نریزد.نه دانا بسعی از اجل جان ببرد
نه نادان بناساز خوردن بمرد.بقول دروغی که سلطان بمرد
نمردی و بیچاره ای جان ببرد.آن دو موش دگر که جان بردند
زود بردند خبر به موشانا.تو پنداری که حاسد رفت و جان برد
حسابش با کرام الکاتبین است.