جراره

( اسم ) ۱- نوعی از عقرب زرد و ستبر که دم کشان رود و زهر شدیدی دارد. ۲- زلف معشوق . یا کتیب. جراره . لشکر جرار.
تلفظ ترکی ژرار یا ژرار .

(جَ رِّ ) [ ع . ] (اِ. ) ۱ - نوعی از عقرب زرد و درشت که دُمش را برزمین می کشد و زهر شدیدی دارد. ۲ - کنایه از: زلف معشوق .

( جرارة ) جرارة. [ ج َرْ را رَ ] ( ع ص ، اِ ) نوعی از کژدم کوچ» خبیث که زرد باشد و دم کشان رود. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). آن کژدم در اهواز بسیار باشد و هر کسی را که میگزد خون از هر بن مویش روان میشود و گویند مسافر را نمیزند و این از غرائب است. ( غیاث اللغات ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). نوعی از عقرب بزرگ کشنده و مهل» باشد و آن در اهواز بسیار است. ( برهان ). کژدم ماده. ( دهار ) :
مگر ز مار سیه داشتی بشب بالین
مگر ز کژدم جراره داشتی بستر.و اکنون که هوشیار شدم بر من
گشتند مار و کژدم جراره.زلف پرچم نگارد اندر چشم
شکل جراره های اهوازی.- عقرب جرارة ؛ نوعی از خبیث ترین عقربها که گاه رفتن دم بزمین کشد. ( یادداشت مؤلف ).
|| زلف. ( شرفنامه منیری ). کنایه از زلف معشوق و مطلوب. ( برهان ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) :
شکوفه بر سر شاخ است چون رخساره جانان
بنفشه بر لب جوی است چون جراره دلبر.|| تأنیث جرار. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). دنبال کشنده. ( یادداشت مؤلف ). || در عربی واکشنده و اخذکننده. ( برهان ). || لشکرگران رو بجهت کثرت. ( آنندراج ). و بتازی لشکر که از گرانی آهسته رود. و جرار مثله. ( شرفنامه منیری ).
- کتیبه جرارة ؛ لشکر گران رو بجهت کثرت. ( منتهی الارب ).

---

جرارة. [ ج َرْرا رَ ] ( اِخ ) ناحیه ای است به بطیحه. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). ناحیه ای است از نواحی بطیحه نزدی» به برّکه به بسیاری ماهی موصوف است. ( از معجم البلدان ).

---

جراره. [ ج ِ رَ ] ( اِخ ) تلفظ ترکی ژرار یا ژرارا. رجوع به این کلمه شود.

۱. [جمع: جرارات] (زیست شناسی ) ویژگی نوعی عقرب زرد رنگ، بسیارسمّی، و درشت که دمش روی زمین کشیده می شود.
۲. [قدیمی، مجاز] بسیار، انبوه.
۳. (اسم ) [قدیمی، مجاز] زلف معشوق: زلف پرچم نگارد اندر چشم / شکل جراره های اهوازی (انوری: ۴۷۶ ).