چنگلوک

انسان یاحیوان که انگشتان دست وپایش کج است
( صفت ) آنکه دست و پایش معیوب و ضعیف باشد .
کسی باشد که دست و پایش سست شده باشد و کژ ٠ آدمی و حیوان دیگر که دست و پای اوکج و ناراست باشد ٠

(چَ ) (ص . ) انسان یا حیوانی که انگشتان دست و پایش معیوب و ضعیف باشد.

چنگلوک. [ چ َ گ َ ] ( ص ) کسی باشد که دست و پایش سست شده باشد و کژ. ( فرهنگ اسدی ). آدمی و حیوان دیگر که دست و پای او کج و ناراست باشد. ( جهانگیری ) ( برهان ) ( آنندراج ) ( انجمن آرا ) ( ناظم الاطباء ) ( از اوبهی ) ( غیاث اللغات ) :
ای غوک چنگلوک چو پژمرده برگ کوک
خواهی که چون چکوک بپری سوی هوا.بمردن به آب اندرون چنگلوک
به از رستگاری به نیروی غوک.چنگلوک و چفته شکل و بی ادب
سوی او می غیژ و او را می طلب.چنگلوکم چون جنین اندر رحم
نُه مهه گشتم شد این نقلان مهم.|| شخصی که در هنگام نشستن و برخاستن دست بر پشت کسی نهد و به امداد دیگری برخیزد. ( جهانگیری ) ( برهان ) ( آنندراج ) ( انجمن آرا ). کسی که در نشستن و برخاستن محتاج به امدادو معاونت دیگری بود. || شخص فالج و مفلوج. ( ناظم الاطباء ). چنگول. چارچنگولی. دست و پای بهم پیچیده. چهارچنگولی.

۱. ویژگی انسان یا حیوانی که انگشتان دست و پایش کج و معیوب باشد.
۲. ویژگی کسی که به واسطۀ ضعف و سستی هنگام حرکت دست به دیوار بگیرد یا به کسی و چیزی تکیه کند: به مردن به آب اندرون چنگلوک / بِه از رستگاری به نیروی غوک (عنصری: ۳۵۷ ).