چغر
فارسی به انگلیسی
tough
leathery, tough
فرهنگ فارسی
( اسم ) سختی و ستبریی که در پوست دست و پا بر اثر کار و راه رفتن بسیار پدید آید.
مولف مر آت البلدان نویسد : (( قریه ایست اربابی از قرای استر آباد که از زود آب مشروب میشود ٠
مولف مر آت البلدان نویسد : (( قریه ایست اربابی از قرای استر آباد که از زود آب مشروب میشود ٠
فرهنگ معین
(چَ غَ یا چِ غِ ) (اِ. ) ۱ - پینه ای که در کف دست و پا در اثر کار و راه رفتن زیاد پدید آید. ۲ - هر چیز سخت و محکم . ۳ - گیاهی است بوته ای و سفیدرنگ .
لغت نامه دهخدا
چغر. [ چ ُ ] ( اِ ) وزق و غوک را گویند. ( برهان ) . وزغ و غوک. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به چغز شود.
چغر. [ چ َ ] ( اِ ) التفات نمودن و پرسیدن احوال کسی. ( برهان ). التفات نمودن. ( آنندراج ) ( شرفنامه منیری ). التفات و پرسش احوال. ( ناظم الاطباء ). || بمعنی ترس و بیم و ترسیدن. ( برهان ). ترسیدن. ( آنندراج ) ( شرفنامه منیری ). ترس. ( رشیدی ). ترس و بیم. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به چغریدن وچغریده شود. || پس سر نگریستن هم گفته اند. ( برهان ). نگریستن پس سر و برگشت. ( ناظم الاطباء ).
چغر. [ چ َ غ َ ] ( اِ ) شغر و سختی و ستبری که در پوست دست و پاها از کار فرمودن و راه رفتن پدید آید. ( ناظم الاطباء ). سفتی و سختی پوست تن. و رجوع به چغر شدن شود. || ( ص ) گوشت سخت رگ دار. ( از فرهنگ نظام ). چِغِر. ( در تداول تهرانیان ). چِغِل ( در اصطلاح روستائیان فیض آباد محولات بخش تربت حیدریه ). چیزی سخت و دیر جویده شونده که از شأن او نرمی باشد. هر چیز که سخت جاویده شود چون گوشت بعضی حیوانات یا کاهوی کم آب و امثال اینها. گوشت سفت وسخت و ناپخته یا پاره ای از گوشت که قابل جویدن نباشد. و رجوع به چغر شدن شود. || اسپی که یک چشم او سیاه باشد و یک سفید. ( آنندراج ). || ( اِ ) گیاهی است خوردنی. ( فرهنگ نظام ) :
حقا که مثل او نتواند عقود بست
آن ترکمان که خورده بود ناشتا چغر.
چغر. [ ] ( اِخ ) مؤلف مرآت البلدان نویسد: «قریه ای است اربابی از قرای استرآباد که از رود آب مشروب میشود و یکصد وسی تن جمعیت دارد. ( از مرآت البلدان ج 4 ص 250 ).
چغر. [ چ َ ] ( اِ ) التفات نمودن و پرسیدن احوال کسی. ( برهان ). التفات نمودن. ( آنندراج ) ( شرفنامه منیری ). التفات و پرسش احوال. ( ناظم الاطباء ). || بمعنی ترس و بیم و ترسیدن. ( برهان ). ترسیدن. ( آنندراج ) ( شرفنامه منیری ). ترس. ( رشیدی ). ترس و بیم. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به چغریدن وچغریده شود. || پس سر نگریستن هم گفته اند. ( برهان ). نگریستن پس سر و برگشت. ( ناظم الاطباء ).
چغر. [ چ َ غ َ ] ( اِ ) شغر و سختی و ستبری که در پوست دست و پاها از کار فرمودن و راه رفتن پدید آید. ( ناظم الاطباء ). سفتی و سختی پوست تن. و رجوع به چغر شدن شود. || ( ص ) گوشت سخت رگ دار. ( از فرهنگ نظام ). چِغِر. ( در تداول تهرانیان ). چِغِل ( در اصطلاح روستائیان فیض آباد محولات بخش تربت حیدریه ). چیزی سخت و دیر جویده شونده که از شأن او نرمی باشد. هر چیز که سخت جاویده شود چون گوشت بعضی حیوانات یا کاهوی کم آب و امثال اینها. گوشت سفت وسخت و ناپخته یا پاره ای از گوشت که قابل جویدن نباشد. و رجوع به چغر شدن شود. || اسپی که یک چشم او سیاه باشد و یک سفید. ( آنندراج ). || ( اِ ) گیاهی است خوردنی. ( فرهنگ نظام ) :
حقا که مثل او نتواند عقود بست
آن ترکمان که خورده بود ناشتا چغر.
بسحاق اطعمه ( ازفرهنگ نظام ).
چغر. [ ] ( اِخ ) مؤلف مرآت البلدان نویسد: «قریه ای است اربابی از قرای استرآباد که از رود آب مشروب میشود و یکصد وسی تن جمعیت دارد. ( از مرآت البلدان ج 4 ص 250 ).
چغر. [ ] (اِخ ) مؤلف مرآت البلدان نویسد: «قریه ای است اربابی از قرای استرآباد که از رود آب مشروب میشود و یکصد وسی تن جمعیت دارد. (از مرآت البلدان ج 4 ص 250).
چغر. [ چ َ ] (اِ) التفات نمودن و پرسیدن احوال کسی . (برهان ). التفات نمودن . (آنندراج ) (شرفنامه ٔ منیری ). التفات و پرسش احوال . (ناظم الاطباء). || بمعنی ترس و بیم و ترسیدن . (برهان ). ترسیدن . (آنندراج ) (شرفنامه ٔ منیری ). ترس . (رشیدی ). ترس و بیم . (ناظم الاطباء). و رجوع به چغریدن وچغریده شود. || پس سر نگریستن هم گفته اند. (برهان ). نگریستن پس سر و برگشت . (ناظم الاطباء).
چغر. [ چ َ غ َ ] (اِ) شغر و سختی و ستبری که در پوست دست و پاها از کار فرمودن و راه رفتن پدید آید. (ناظم الاطباء). سفتی و سختی پوست تن . و رجوع به چغر شدن شود. || (ص ) گوشت سخت رگ دار. (از فرهنگ نظام ). چِغِر. (در تداول تهرانیان ). چِغِل (در اصطلاح روستائیان فیض آباد محولات بخش تربت حیدریه ). چیزی سخت و دیر جویده شونده که از شأن او نرمی باشد. هر چیز که سخت جاویده شود چون گوشت بعضی حیوانات یا کاهوی کم آب و امثال اینها. گوشت سفت وسخت و ناپخته یا پاره ای از گوشت که قابل جویدن نباشد. و رجوع به چغر شدن شود. || اسپی که یک چشم او سیاه باشد و یک سفید. (آنندراج ). || (اِ) گیاهی است خوردنی . (فرهنگ نظام ) :
حقا که مثل او نتواند عقود بست
آن ترکمان که خورده بود ناشتا چغر.
حقا که مثل او نتواند عقود بست
آن ترکمان که خورده بود ناشتا چغر.
بسحاق اطعمه (ازفرهنگ نظام ).
چغر. [ چ ُ ] (اِ) وزق و غوک را گویند. (برهان ) . وزغ و غوک . (ناظم الاطباء). و رجوع به چغز شود.
فرهنگ عمید
۱. پوست پینه بسته.
۲. ‹چَغَل، شَغَر› ویژگی هر چیز سفت و سخت، مانند گوشت نپخته که زیر دندان جویده نشود.
۳. (اسم ) (زیست شناسی ) گیاهی سفید و بوته مانند شبیه جارو.
* چغر شدن: (مصدر لازم ) سفت و سخت شدن.
* چغر گشتن: = * چغر شدن: چون چغر گشت بناگوشِ چو سیسنبر تو / چند نازی پسِ این پیرزن زشت چغاز (ناصرخسرو: ۱۱۱ ).
۲. ‹چَغَل، شَغَر› ویژگی هر چیز سفت و سخت، مانند گوشت نپخته که زیر دندان جویده نشود.
۳. (اسم ) (زیست شناسی ) گیاهی سفید و بوته مانند شبیه جارو.
* چغر شدن: (مصدر لازم ) سفت و سخت شدن.
* چغر گشتن: = * چغر شدن: چون چغر گشت بناگوشِ چو سیسنبر تو / چند نازی پسِ این پیرزن زشت چغاز (ناصرخسرو: ۱۱۱ ).
۱. پوست پینه‌بسته.
۲. ‹چَغَل، شَغَر› ویژگی هر‌چیز سفت و سخت، مانند گوشت نپخته که زیر دندان جویده نشود.
۳. (اسم) (زیست‌شناسی) گیاهی سفید و بوته‌مانند شبیه جارو.
⟨ چغر شدن: (مصدر لازم) سفت و سخت شدن.
⟨ چغر گشتن: = ⟨ چغر شدن: ◻︎ چون چغر گشت بناگوشِ چو سیسنبر تو / چند نازی پسِ این پیرزن زشت چغاز (ناصرخسرو: ۱۱۱).
گویش مازنی
۱کثیف و ناشور ۲تره کوهی ۳لاغر و چابک ۴خشک و زبر
۱زمین گلی و چسبناک ۲روستایی در شرق کردکوی
۱ناهموار – دارای پستی و بلندی و چین و چروک ۲سفت و سخت
/chagher/ کثیف و ناشور - تره کوهی ۳لاغر و چابک ۴خشک و زبر & زمین گلی و چسبناک - روستایی در شرق کردکوی & ناهموار – دارای پستی و بلندی و چین و چروک - سفت و سخت
واژه نامه بختیاریکا
سِقِر
دِرِکا
دِرِکا
پیشنهاد کاربران
چِغریدن.
چغراندن کسی.
چغراندن کسی.
کلمات دیگر: