چلک

(چِ لُ یا چِ لِ) (اِ.) دو پارچه چوب که اطفال بدان بازی کنند.

(چِ یا چُ) (اِ.) 1 - کفچة دیگ ، کفگیر. 2 - انگشت وسطی ، بنصر.

(چُ لَ) (اِ.) 1 - طناب ابریشمی . 2 - کلافه (ریسمان ابریشم ).

(چَ لَ) [ تر. ] (اِ.) 1 - کاسة چوبین . 2 - دلو برای کشیدن آب .

چلک . [ چ َ ل َ ] (ترکی ، اِ) در ترکی ، به معنی کاسه ٔ چوبین . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). || دلو برای کشیدن آب . (حاشیه برهان قاطع چ معین ).

چلک . [ چ َ ل َ ] (اِخ ) دهی جزء دهستان قاقازان بخش ضیأآباد شهرستان قزوین که در 99 هزارگزی ضیاء آباد و 9 هزارگزی راه شوسه واقع است . کوهستانی و سردسیر است و 452 تن سکنه دارد. آبش از چشمه سار. محصولش غلات . نخود، عدس و لبنیات . شغل اهالی زراعت ، گله داری و بافتن جوال و ریسمان و راهش مالرو است . ساکنین این آبادی از طایفه ٔ غیاثوند می باشند و در زمستان به قشلاق طارم میروند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).

چلک . [ چ َ ل ُ ] (اِ) دو پارچه چوب است که اطفال بدان بازی میکنند، یکی بقدر سه وجب و دیگری به مقدار یک قبضه و هر دو سر چوب کوچک نیز می باشد. (برهان ). چالیک است . (جهانگیری ). چالیک و چِلِک و چلیک . (از رشیدی ) (از انجمن آرا) (از آنندراج ). دو پارچه ٔ چوب یکی کوچکتر و دیگری بزرگتر که کودکان بدان بازی کنند. (ناظم الاطباء). دو پاره چوب الک دولک که نوعی بازی کودکانه است . و رجوع به چالیک و الک دولک و چلک بازی شود.

چلک . [ چ ِ / چ ُ ] (اِ) کفچه ٔ دیگ را گویند. (برهان ). کفچه ٔ دیگ . (جهانگیری ) (رشیدی ). کفچه و کفگیر. (ناظم الاطباء). || خنصر. (ناظم الاطباء). انگشت دست که میان انگشت وسطی و بنصر است . || انگشت کوچک . (ناظم الاطباء). انگشت بنصر و کوچکترین انگشت دست .

چلک . [ چ ُ ل َ ] (اِ) طناب ابریشمی باشد. (برهان ) (از انجمن آرا) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). || کلافه رانیز گویند، خواه کلافه ٔ ریسمان و خواه کلافه ٔ ابریشم باشد. (برهان ). کلافه ٔ ابریشم . (از انجمن آرا) (از آنندراج ). کلافه ٔ ریسمان و یا ابریشمی . (ناظم الاطباء).

چلک .[ چ ُ ] (اِ) چمچه و ملاغه و ملعقه . (ناظم الاطباء).

چلک . [ چ َ ل َ ] (اِخ ) دهی است جزء دهستان حومه بخش کوچصفهان شهرستان رشت که در 5 هزارگزی خاور کوچصفهان و یکهزار و پانصد گزی شمال راه شوسه ٔ کوچصفهان به لاهیجان واقع است . جلگه و معتدل است و 213 تن سکنه دارد. آبش از توشاجوب سفیدرود. محصولش برنج و صیفی . شغل اهالی زراعت وراهش مالرو است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).

چلک . [ چ ِ ل َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان چلندر بخش مرکزی شهرستان نوشهر که در 15 هزارگزی خاور نوشهر و یکهزارگزی راه شوسه ٔ نوشهر به بابلسر واقع است ، دشت و معتدل و مرطوب است و 200 تن سکنه دارد. آبش از چشمه و رودخانه ٔ محلی . محصولش برنج و عسل . شغل اهالی زراعت است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).

۱. کفچه؛ کفگیر.
۲. ملاقه.
۳. (موسیقی) = چکاوک

۱. طناب ابریشمی.
۲. کلاف نخ.
۳. کلاف ابریشم.

کثیف

۱مقدار کم – اندک ۲خرده حساب ۳ته مانده ی چیزی ۴ناقص

روستایی از دهستان چلندر واقع در نوشهر

سطلی چوبی یا فلزی که برای پیمانه کردن به کار گرفته می شداز ...

حرکت و تکان ناگهانی

۱سر چوبی قلیان ۲سبدهای بافته شده از الیاف گیاهی که سری گشاد ...

چرک

نوعی شالی