جرعه خورنده آنکه جرعه جرعه می نوشد .
جرعه خوار
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
جرعه خوار. [ ج ُ ع َ / ع ِ / خوا / خا ] ( نف مرکب ) جرعه خورنده. آنکه جرعه جرعه می نوشد :
قومی از کأس او مرا در خواب
جرعه خوار شراب دیدستند.
ریزه چین سفره راز منند از ناشتا.
رها کردند می بر جرعه خواران.
نباشد چو من خاکیی جرعه خوار.
ز من سبزو تشنه بباران من.
قومی از کأس او مرا در خواب
جرعه خوار شراب دیدستند.
خاقانی.
جرعه خوار ساغر فکر منند از تشنگی ریزه چین سفره راز منند از ناشتا.
خاقانی.
بر آن پیروزه تخت آن تاجداران رها کردند می بر جرعه خواران.
نظامی.
مبادا کز آن شربت خوشگوارنباشد چو من خاکیی جرعه خوار.
نظامی.
همه چون گیا جرعه خواران من ز من سبزو تشنه بباران من.
نظامی.
کلمات دیگر: