عشوه خیزنده فریب ده
عشوه خیز
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
( ~ . ) [ ع - فا. ] (ص فا. ) فریبکار.
لغت نامه دهخدا
عشوه خیز. [ ع ِش ْ وَ / وِ ]( نف مرکب ) عشوه خیزنده. فریب ده. پرفریب :
عیب جز این نیستمان که ما نه چو ایشان
بدکنش و عشوه خیز و زشت مقالیم.
عیب جز این نیستمان که ما نه چو ایشان
بدکنش و عشوه خیز و زشت مقالیم.
ناصرخسرو.
کلمات دیگر: