آب و زمین زراعتی، زمین غله خیز
( اسم ) ۱ - آب و زمین و مانند آن زمین زراعتی جمع : ضیاع . ۲ - خواسته متاع کالا .
( اسم ) ۱ - آب و زمین و مانند آن زمین زراعتی جمع : ضیاع . ۲ - خواسته متاع کالا .
ضیعت
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
(ضَ یا ض عَ ) [ ع . ضیعة ] (اِ. ) ۱ - آب و زمین و مانند آن ، زمین زراعتی . ج . ضیاع . ۲ - مال ، متاع .
لغت نامه دهخدا
ضیعت. [ ض َ ع َ ] ( ع اِ ) آب و زمین و مانند آن. ( منتهی الارب ). زمین کشت. ( دهار ). زمین بسیاربرآمد از غله و جز آن. ( منتهی الارب ). زمین برومند. آب و زمین که در او غله شود. ( منتخب اللغات ). زمین و آب و درخت. ( مهذب الاسماء ). ج ، ضیَع، ضیعات ، ضیاع : سوگندان بر زبان راند که جز ضیعتی که بگوزگانان دارد و این چه نخست کرده است هیچ چیز ندارد. ( تاریخ بیهقی ص 364 ). آنچه مخفف بود بگوزگانان به وقت و فرصت می فرستاد و ضیعتی نیکو خرید آنجا. ( تاریخ بیهقی ص 364 ). و می شنویم که قاضی بُست بوالحسن بولانی و پسرش بوبکر سخت تنگدستند و از کس چیزی نستانند و اندک مایه ضیعتی دارند. ( تاریخ بیهقی ص 521 ). یک کیسه به پدرباید داد و یک کیسه به پسر تا خویشتن را ضیعتکی خرند حلال ، و فراختر بتوانند زیست. ( تاریخ بیهقی ص 521 ).همی خواهم که بدان ضیعتی خرم اکنون ضیعتی بیافتم که بهر وقت ماننده آن به دست نیاید. ( تاریخ بیهقی ).
ملت اسلام ضیعتی است مبارک
کشت و درختش ز مؤمن است و مسلمان.
با مرکب و با ضیعت و با سندس و قالی.
خالی از نعمت و از ضیعت دهقانی.
ز خانه و ز دکان و ز باغ و ضیعت و تیم.
ضیعة. [ ض َ ع َ ] ( اِخ ) نام محلی در جنوب ِ کفرسلوآن واقع در لبنان. رجوع به کلمه دُورنج در ابن البیطار شود.
ضیعة. [ ض َ ع َ ] ( ع مص ) ضَیاع. ضَیع. هلاک شدن. ( منتهی الارب ). ضایع شدن. ( زوزنی ). بباد شدن. ( تاج المصادر ).
ضیعة. [ ع َ ] ( ع اِ ) ضَیاع. ضیع. رجوع به ضَیاع شود. ( منتهی الارب ).
ملت اسلام ضیعتی است مبارک
کشت و درختش ز مؤمن است و مسلمان.
ناصرخسرو.
ای زهدفروشنده تو از قال و مقالی با مرکب و با ضیعت و با سندس و قالی.
ناصرخسرو.
اندرین تنگی بی راحت بنشسته خالی از نعمت و از ضیعت دهقانی.
ناصرخسرو.
بشش طریق جبایت ستاندم از عامه ز خانه و ز دکان و ز باغ و ضیعت و تیم.
سوزنی.
|| خواسته. ( مهذب الاسماء ). اسباب. متاع. کالا. || حرفه و صنعت و پیشه مرد. ( منتهی الارب ). || بازرگانی. ( منتهی الارب ).ضیعة. [ ض َ ع َ ] ( اِخ ) نام محلی در جنوب ِ کفرسلوآن واقع در لبنان. رجوع به کلمه دُورنج در ابن البیطار شود.
ضیعة. [ ض َ ع َ ] ( ع مص ) ضَیاع. ضَیع. هلاک شدن. ( منتهی الارب ). ضایع شدن. ( زوزنی ). بباد شدن. ( تاج المصادر ).
ضیعة. [ ع َ ] ( ع اِ ) ضَیاع. ضیع. رجوع به ضَیاع شود. ( منتهی الارب ).
ضیعت . [ ض َ ع َ ] (ع اِ) آب و زمین و مانند آن . (منتهی الارب ). زمین کشت . (دهار). زمین بسیاربرآمد از غله و جز آن . (منتهی الارب ). زمین برومند. آب و زمین که در او غله شود. (منتخب اللغات ). زمین و آب و درخت . (مهذب الاسماء). ج ، ضیَع، ضیعات ، ضیاع : سوگندان بر زبان راند که جز ضیعتی که بگوزگانان دارد و این چه نخست کرده است هیچ چیز ندارد. (تاریخ بیهقی ص 364). آنچه مخفف بود بگوزگانان به وقت و فرصت می فرستاد و ضیعتی نیکو خرید آنجا. (تاریخ بیهقی ص 364). و می شنویم که قاضی بُست بوالحسن بولانی و پسرش بوبکر سخت تنگدستند و از کس چیزی نستانند و اندک مایه ضیعتی دارند. (تاریخ بیهقی ص 521). یک کیسه به پدرباید داد و یک کیسه به پسر تا خویشتن را ضیعتکی خرند حلال ، و فراختر بتوانند زیست . (تاریخ بیهقی ص 521).همی خواهم که بدان ضیعتی خرم اکنون ضیعتی بیافتم که بهر وقت ماننده ٔ آن به دست نیاید. (تاریخ بیهقی ).
ملت اسلام ضیعتی است مبارک
کشت و درختش ز مؤمن است و مسلمان .
ای زهدفروشنده تو از قال و مقالی
با مرکب و با ضیعت و با سندس و قالی .
اندرین تنگی بی راحت بنشسته
خالی از نعمت و از ضیعت دهقانی .
بشش طریق جبایت ستاندم از عامه
ز خانه و ز دکان و ز باغ و ضیعت و تیم .
|| خواسته . (مهذب الاسماء). اسباب . متاع . کالا. || حرفه و صنعت و پیشه ٔ مرد. (منتهی الارب ). || بازرگانی . (منتهی الارب ).
ملت اسلام ضیعتی است مبارک
کشت و درختش ز مؤمن است و مسلمان .
ناصرخسرو.
ای زهدفروشنده تو از قال و مقالی
با مرکب و با ضیعت و با سندس و قالی .
ناصرخسرو.
اندرین تنگی بی راحت بنشسته
خالی از نعمت و از ضیعت دهقانی .
ناصرخسرو.
بشش طریق جبایت ستاندم از عامه
ز خانه و ز دکان و ز باغ و ضیعت و تیم .
سوزنی .
|| خواسته . (مهذب الاسماء). اسباب . متاع . کالا. || حرفه و صنعت و پیشه ٔ مرد. (منتهی الارب ). || بازرگانی . (منتهی الارب ).
فرهنگ عمید
۱. زمین زراعتی و آب و درخت موجود در آن، زمین غله خیز.
۲. (اسم مصدر ) نابودی.
۲. (اسم مصدر ) نابودی.
دانشنامه عمومی
زمین
پیشنهاد کاربران
ضیعت:دارایی
کلمات دیگر: