نیزه زدن به یکدیگر، بسیارنیزه زننده بدشمن، بسیارسرزنش کننده
( مصدر ) نیزه زدن با یکدیگر .
نیزه زدن با یکدیگر . یا عیب کردن
( مصدر ) نیزه زدن با یکدیگر .
نیزه زدن با یکدیگر . یا عیب کردن
طعان
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
(طَ ) [ ع . ] (مص م . ) نیزه زدن به یکدیگر.
لغت نامه دهخدا
طعان. [ طَع ْ عا ] ( ع ص ) بسیار نیزه زننده. || بسیار طعن کننده و عیبجوی مردم را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). و منه الحدیث : لایکون المؤمن طعاناً؛ ای فی اعراض الناس. ( منتهی الارب ). بسیار طعنه زن. رجل ٌ طعان ٌ؛ آنکه مردمان را بد گوید. ( مهذب الاسماء ).
طعان. [ طِ ] ( ع مص ) نیزه زدن با یکدیگر. ( منتهی الارب ) ( زوزنی ). مطاعنه. ( زوزنی ) : نه مرد شرابی که مرد ضرابی
نه مرد طعامی که مرد طعانی.
چو رمح و سیف ندانی مگر طعان و ضراب.
چه سرکشان را در هم کند طعان و ضراب.
رمح تو گاه طعان تیغ تو گاه ضراب.
غرقه صد نیزه خون اهل طعان و ضراب.
طعان. [ طِ ] ( ع مص ) نیزه زدن با یکدیگر. ( منتهی الارب ) ( زوزنی ). مطاعنه. ( زوزنی ) : نه مرد شرابی که مرد ضرابی
نه مرد طعامی که مرد طعانی.
منوچهری.
چو باد و خاک نجوئی مگر شتاب و درنگ چو رمح و سیف ندانی مگر طعان و ضراب.
مسعودسعد.
چه مرکبان را بر هم زند طرید و نبردچه سرکشان را در هم کند طعان و ضراب.
مسعودسعد.
چرخ بدوزد چو تیر صبح بسوزد چو مهررمح تو گاه طعان تیغ تو گاه ضراب.
خاقانی.
در علمش میر نحل ، نیزه کشیده چونخل غرقه صد نیزه خون اهل طعان و ضراب.
خاقانی.
|| عیب کردن. ( تاج المصادر بیهقی ). || ( ص ، اِ )نیزه زنندگان ، به این معنی جمع طاعن است. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ).طعان . [ طَع ْ عا ] (ع ص ) بسیار نیزه زننده . || بسیار طعن کننده و عیبجوی مردم را. (منتهی الارب ) (آنندراج ). و منه الحدیث : لایکون المؤمن طعاناً؛ ای فی اعراض الناس . (منتهی الارب ). بسیار طعنه زن . رجل ٌ طعان ٌ؛ آنکه مردمان را بد گوید. (مهذب الاسماء).
طعان . [ طِ ] (ع مص ) نیزه زدن با یکدیگر. (منتهی الارب ) (زوزنی ). مطاعنه . (زوزنی ) : نه مرد شرابی که مرد ضرابی
نه مرد طعامی که مرد طعانی .
چو باد و خاک نجوئی مگر شتاب و درنگ
چو رمح و سیف ندانی مگر طعان و ضراب .
چه مرکبان را بر هم زند طرید و نبرد
چه سرکشان را در هم کند طعان و ضراب .
چرخ بدوزد چو تیر صبح بسوزد چو مهر
رمح تو گاه طعان تیغ تو گاه ضراب .
در علمش میر نحل ، نیزه کشیده چونخل
غرقه ٔ صد نیزه خون اهل طعان و ضراب .
|| عیب کردن . (تاج المصادر بیهقی ). || (ص ، اِ)نیزه زنندگان ، به این معنی جمع طاعن است . (غیاث اللغات ) (آنندراج ).
نه مرد طعامی که مرد طعانی .
منوچهری .
چو باد و خاک نجوئی مگر شتاب و درنگ
چو رمح و سیف ندانی مگر طعان و ضراب .
مسعودسعد.
چه مرکبان را بر هم زند طرید و نبرد
چه سرکشان را در هم کند طعان و ضراب .
مسعودسعد.
چرخ بدوزد چو تیر صبح بسوزد چو مهر
رمح تو گاه طعان تیغ تو گاه ضراب .
خاقانی .
در علمش میر نحل ، نیزه کشیده چونخل
غرقه ٔ صد نیزه خون اهل طعان و ضراب .
خاقانی .
|| عیب کردن . (تاج المصادر بیهقی ). || (ص ، اِ)نیزه زنندگان ، به این معنی جمع طاعن است . (غیاث اللغات ) (آنندراج ).
فرهنگ عمید
نیزه زدن.
کلمات دیگر: