سپاردن

( مصدر ) ۱ - چیزی را به دیگری دادن تا آنرا نگهدارد تسلیم کردن ۲ - سفارش کردن

(س دَ ) [ په . ] (مص م . ) سپردن .

سپاردن. [ س ِ / س ُ دَ ] ( مص ) مخفف اسپاردن. پهلوی «اپسپارتن » و «اپسپورتن » ، قیاس شود با ارمنی «اپ - سپر - ام » ( تسلیم کردم ، واگذار کردم ) از «اپ + سپار» ، ریشه ایرانی «سپر» افغانی «سپارل » ( تسلیم کردن ) کردی «سپارتن » . تسلیم کردن. دادن. به امانت دادن. ( حاشیه برهان قاطع چ معین ) :
سپارد ترا دشت ترکان چین
که از ما سپهدار ایران زمین.مرا گفت کاین نامه شهریار
اگر گفته آید بشاهان سپار.اگر تاج ایران سپارد بمن
پرستش کنم چون بتان را شمن.من این تاج شاهی سپارم بتو
همه گنج و لشکر گذارم بتو.و آنچه رسم است حضرت خلافت را بدو سپارد تا برود. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 295 ). هرمزبلجاج او بهرام را بیاورد و ملک بدو سپارد و کار ازدست برود. ( فارسنامه ابن البلخی ص 100 ).

= سپردن sepordan