۱ - ( صفت ) شبرو . ۲ - آواز پای در نهایت آهستگی و خفت .
شب پوی
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
( ~ . ) ۱ - (ص فا. ) شبرو. ۲ - (اِمر. ) صدای آرام پا.
لغت نامه دهخدا
شب پوی. [ ش َ ] ( نف مرکب ) شبرو. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ). شبرو. آنکه در شب رود. ( ناظم الاطباء ). || ( اِ مرکب ) آواز پای را گویند در نهایت آهستگی و خفت. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ عمید
رونده درشب، شب رو.
کلمات دیگر: